Και τώρα που κορυφώνεται η προεκλογική "προπαγάνδα" και είναι σε γνώση όλων μας (είτε την εκφράζουμε είτε όχι) ότι τίποτα δε θα αλλάξει την επομένη των προσεχών εκλογών (εκτός ίσως από τις πινακίδες με τα ονόματα έξω από τις πόρτες και πάνω στα γραφεία), εγώ θα παραθέσω αποσπάσματα από ένα βιβλίο που ξαναδιαβάζω, το οποίο αν και φαίνεται να αναφέρεται σε άσχετο θέμα, είναι όμως σχετικό. (Σε τι διαφέρει άλλωστε το κυνήγι για την με κάθε τίμημα κατάληψη μιας καρέκλας από το κυνήγι για την με κάθε τρόπο σεξουαλική "κατάληψη", όταν κανείς δεν είναι διατεθειμένος (ή αν είναι στην αρχή, τον "εξημερώνει" το εκάστοτε κόμμα/"η ζωή" στην πορεία), να καταθέσει, με όποιο τίμημα, διάφανη και καθαρή την ψυχή του; 

Παντού με τον ίδιο τρόπο λειτουργούμε...

"Είναι παράξενο που στην κοινωνία μας αυτά που θεμελιώνουν μία σχέση, δηλ. το μοίρασμα των συναισθημάτων, των προτιμήσεων, των οραματισμών, των ονείρων, των ελπίδων για το μέλλον και των φόβων από το παρελθόν, φαίνεται να κάνουν τους ανθρώπους πιο δειλούς και πιο επιφυλακτικούς, από το να πηγαίνουν στο κρεβάτι ο ένας με τον άλλο. Είναι πιο επιφυλακτικοί με την τρυφερότητα που πάει μαζί με την ψυχική και πνευματική απογύμνωση απ' ότι είναι με τη σωματική γύμνωση και τη σεξουαλική προσέγγιση. Όσο πιο εύκολα γυμνώνουν το σώμα, τόσο πιο δύσκολα γυμνώνουν την ψυχή και ίσως χρησιμοποιούν τη γύμνωση του σώματος σαν έναν από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους με τον οποίο μπορούν να αποφεύγουν οποιαδήποτε γύμνωση της ψυχής". 

"Όταν αγνοήσουμε όλες τις ανοησίες για ρόλους και επιτυχημένη εκτέλεση, αυτό που τελικά παραμένει είναι το πόσο φοβερά σημαντικά είναι η ουσιαστική συνάντηση και η ανεπιφύλακτη αυτοεγκατάλειψη, για να είναι η ερωτική εμπειρία εκστατική".

Όποιος μαντέψει από ποιο βιβλίο είναι τα αποσπάμσατα κερδίζει πινακιδούλα με το όνομά του! :)