Ένα κενό. Μια απέραντη έρημος ,δίχως μια όαση ξεκούρασης. Μια ζωή. Η ζωή μου.

Ένα ατέλειωτο κυνηγητό. Ένα άπιαστο όνειρο.

Η ευτυχία. Δεν είσαι εδώ. Σ’ έχω ανάγκη.

Σε φωνάζω μα δεν μ’ ακούς…ή δεν θέλεις να ακούσεις.

Δεν έχει σημασία…μα για μένα θα ήταν μια παράταση

ζωής. Ας ήσουν εδώ με ψεύτικα λόγια ,με φρούδες

υποσχέσεις.

Μόνο να’ σουν εδώ.. κι όλα τα’ άλλα θα ήταν ασήμαντα,

μικρά. Έφυγες κι εγώ κρατώ τα τελευταία σου λόγια

σαν βάλσαμο στην ψυχή μου. Να μην είμαι μόνη….

Και ας ξέρω πως ήταν μόνο άψυχα λόγια..

Δεν ένιωσες τίποτα… δεν πειράζει, ένιωσα εγώ ..

και για τους δυο μας!

Το καλύτερο είπες είναι λίγο για μένα… να βρω κάποιον

 που μου αξίζει… γιατί το αξίζω..

Δεν κατάλαβες ποτέ ότι το λιγότερο που μπορούσες να δώσεις

ήταν αρκετό για να με κάνει ευτυχισμένη!!

Δεν πειράζει…. να είσαι ευτυχισμένος εσύ, όποιον δρόμο

κι αν πάρεις… δεν σου αξίζει… αλλά σου το εύχομαι!!!