"Μην κρίνεις, μη συγκρίνεις και μην ανταγωνίζεσαι (κανέναν)".

Ένα μικρό μάθημα (ζωής) έλαβα από την κυρία που καθόταν στη διπλανή θέση στο αεροπλάνο σ' ένα σύντομο 30λεπτο ταξίδι. Με άκουσε να μιλώ ανεβαίνοντας τη σκάλα και να εκφράζω την άποψη ότι βλέποντας ένα πρόσχαρο, χαρούμενο παιδί, αντιλαμβάνεται κανείς ότι μεγαλώνει με καλούς, ώριμους συναισθματικά, γονείς. "Η οικογένεια,  με την αγάπη και την ασφάλεια που δίνει στο παιδί είναι το παν για την εξέλιξή του" έλεγα σε μία γνωστή φίλη της μαμάς μου που ανέβαινε στο αεροπλάνο με το υπέροχο, αξιολάτρευτο κοριτσάκι της. Η άγνωστη κυρία, ακούγοντάς με, παρενέβη στην κουβέντα λέγοντάς μου πώς αυτό είναι μόνο εν μέρει αλήθεια, διότι "και τα γονίδια παίζουν το ρόλο τους". "Αν ρίξεις έναν 'κακό 'σπόρο σε εύφορο έδαφος, δε θα ευδοκιμήσει", μου είπε.

Η τύχη το έφερε να καθίσουμε ακριβώς δίπλα και ξεκινήσαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Το ένα έφερε το άλλο και φτάσαμε στους λόγους, για τους οποίους οι άνθρωποι εν γένει σήμερα είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους μη ευχαριστημένοι με τη ζωή τους (τόσο γενικά και απλά...). "Μπλεκόμαστε στον κυκεώνα των συγκρίσεων" μου είπε. "Συνεχώς συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους γύρω μας αναζητώντας επιβεβαίωση. Κι όταν δε λαμβάνουμε την επιβεβαίωση αυτή, αισθανόμαστε λίγοι, μικροί, δυστυχείς. Κριτικάρουμε τότε τους άλλους σε μία προσπάθεια να νιώσουμε ανώτεροι, καλύτεροι. Κι αυτό μας οδηγεί σε σχέσεις και πράξεις ανταγωνιστικές προς όλους, οι οποίες μας γεμίζουν άγχος, ένταση και, εν τέλει, δυστυχία. Η ηρεμία, η χαρά και η ομορφιά στη ζωή ξεκινάει από εμάς τους ίδιους κι όταν ζούμε έτσι, αυτή εξαπλώνεται γύρω μας, επηρεάζει τους άλλους και πολλαπλασιάζεται.  Και το πιο μίζερο περιβαλλον μπορεί να αλλάξει, αν εμείς είμαστε ήρεμοι και θετικοί. Η ζωή μπορεί εύκολα να γίνει πολύ πιο όμορφη γι όλους".

Είναι γνωστό ότι "διψώ" για τέτοιες συζητήσεις κι αναζητήσεις. Και της το είπα και το είδε. Μας κάλεσε στο ξενοδοχείο της, έτσι χωρίς να με ξέρει, "ακόμα κι όταν αυτή λείπει", είπε. Και προσφέρθηκε, τόσο σε μένα όσο και στη γνωστή μου κυρία με το κοριτσάκι, να συναντηθούμε ξανά και να συζητήσουμε αναλυτικά αυτές τις βασικές αρχές των three don't(s). 

Ακόμα δεν την έχω συναντήσει ξανά και νιώθω άσχημα γι' αυτό (φαίνεται ως να μην ανταποκρίθηκα στο ανιδιοτελές, απλόχερο και ζεστά ανθρώπινο κάλεσμά της να μου δώσει λίγο φως παραπάνω - ενώ  εγώ αυτό σκέφτομαι συνεχώς, αναζητώντας τον κατάλληλο χρόνο...)   

Αφιερωμένο στην υπέροχη κυρία Σ.  (Έναν από αυτούς του "Ανθρώπους" του Σβενάκου :)

:) :) 

:) :)