Ζεστές, τρυφερές και ενώπιον όλων... :)

Έτσι να γεμίζει ο κόσμος άγγιγμα... :) 

Γλυκαίνει η ματιά μου (για την καρδιά μου τι να πω, λιώνει και δε μιλεί :)), όταν βλέπω ανθρώπους να αγκαλιάζονται δημοσίως. Την τελευταία μία μιση μέρα δε, γίνεται ένας χαμός κι όλο αγκαλίτσες βλέπω (ή δεν είναι σύμπτωση και κάτι έχει το μάτι μου; :))

Τι να πρωτοσημειώσω;

Εκείνον τον ευτραφή ψηλό κύριο με το μουσταρδί παλτό που αγκαλιαζε μία πολύ συμπαθή στην όψη κυρία, όση ώρα περίμενε το μετρό; (Γαλαζοπράσινες πεταλούδες όλη η στάση!) :)

Εκείνον τον κούκλο με το καρέ μαλλί που κρατούσε αγκαλιά (στη στάση κουτάλι -  απίστευτα τρυφερό) την κοπέλα του (προφανώς) και περίμεναν στο αεροδρόμιο;  (τι τυχερό κορίτσι !) :)

Εκείνο το ζευγαράκι στην πλατεία Κοραή που κοιταζόταν αγκαλιά (και σιωπηρά) στα μάτια όση ώρα έκανα να διασχίσω την πλατεία και τους είχα σε οπτική επαφή; (Πέθανα απ' τη γλύκα!)

Ένα άλλο ζευγάρι (στην εφηβεία ήταν αυτά, τα πουλάκια μου), που μαζί με την αγκαλιά έδιναν φιλί κινηματογραφικό; (Εδώ αναστήθηκα :))

Και τελευταίο, ένα ζευγάρι μεγάλων ανθρώπων, αλλοδαπών τουριστών εκτιμώ, που με αθλητικά παπούτσια, σάκους στους ώμους και τα χέρια σφιχτοδεμένα περπατούσαν την Αρεοπαγείτου σούρουπο... ("το πρωί με ξυπνάς με φιλιά")...

Και ΤΟ τραγούδι που αγαπώ από παιδί, από τότε που κατάλαβα τι είναι η μουσική.

Λατρεύω τη μουσική στην εισαγωγή του...