Όλη μέρα έξω ήμουν σήμερα και τέτοιες μέρες είναι από τις αγαπημένες μου. :)

Φαγητό αργά το μεσημέρι, μετά για καφεδάκι, κατόπιν σινεμά (Soul Kitchen) και τέλος ποτάκι (καϊπιρίνια ήπια απόψε, μα πώς το ξέχασα το μπράντι Αλεξάντερ, που χτες δεν μπορούσα να πιω;).

Σήμερα είπα να βάλω και τις αγαπημένες μου κόκκινες μπότες, μια που το φορεματάκι μου ήταν γκρι με κόκκινο. Καιρό είχα να τις βάλω... Χαριτωμένα "εδεσαν", αλλά δεν περίμενα να μου "παραχωρούν προτεραιότητα" και  οι παππούδες (είπαμε, στο δρόμο όλο σε παππούδες έχω "πέραση"), για να διασχίσω το πεζοδρόμιο. Με περίμενε, λοιπόν, στην άκρη ενός σχετικά στενού πεζοδρομίου ένας "παππούς" κι όταν έφτασα στη γωνία του δρόμου, πριν μπει αυτός στο ίδιο πεζοδρόμιο, μου χαμογέλασε ευγενικά και μου είπε: "Προυηγείστε, τόσ' ουραία που' στε'!" :) lol.

[Απουλαυστικό του ρίμα με τα κουμμένα φουνήεντα :)] 

Πολύ καλό το Soul Kitchen. Βέβαια είχα εξαιρετικά μεγάλες προσδοκίες λόγω του υλικού του: το σενάριο έχουν γράψει ο Αδαμ Μπουσδούκος και ο Fatih Akin. Δεύτερης γενιάς μετανάστες και οι δύο, Έλληνας και ηθοποιός ο ένας, Τούρκος και γνωστός σκηνοθέτης ο άλλος, φίλοι κολλητοί που ζουν στο αγαπημένο μου Αμβουργο. Εκεί είχε γυριστεί και η ταινία και αναγνώρισα αρκετές εικόνες της πόλης, αλλά όχι τόσες όσες περίμενα. Επειδή είναι τόσο όμορφη πόλη το Αμβούργο, περίμενα να προωθηθεί περισσότερο, είναι η αλήθεια. 

Η ταινία έχει πολλά να πει: για το φιλότιμο, την αδερφική αγάπη, την ντροπή (των Ελλήνων αδερφών απέναντι στους γονείς τους, αλλά και γενικά), την αποτυχία, την επιτυχία, την μαγειρική ως τέχνη, τον εθισμό στη χαρτοπαιξία, την τιμωρία της παράνομης πράξης, ακόμα κι αν προέρχεται από κάποιον καλό, το "φίλο" με τον υπέρμετρο εγωισμό που δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο, την τιμωρία του, τον έρωτα (γενικώς, αλλά και τον έρωτα του Ζήνου για μία πανέμορφη Γερμανίδα και την προδοσία αυτής με έναν Κινέζο (!)), την αληθινή αγάπη στα μαύρα μάτια μιας γλυκιάς μελαχρινής φυσιοθεραπεύτριας, κλπ.

Πολύ γλυκός ως Έλληνας και ο Bleibtreu, ενώ η ταινία είναι αρκετά "ντυμένη" με ελληνική μουσική (από τη Φραγκοσυριανή κι ένα βαρύ ζεϊμπέκικο, που δεν αναγνώρισα, μέχρι Ολύμπιανς!). 

Την προτείνω ανεπιφύλακτα. Καθόλου χολιγουντιανή και αξίζει τον κόπο! 

ΥΓ. Τραγουδάκι (άσχετο με την ταινία, αλλά) σούπερ: