Προς τις κότες του διπλανού διαμερίσματος που δεν ξέρουν να χειρίζονται το volume της εκνευριστικής φωνής τους...
Προς τον γκόμενο της μίας που γκαρίζει λες και βρίσκεται σε στάβλο...
Προς την ψωνάρα του πάνω διαμερίσματος που γρατζουνάει την κιθάρα του και τραγουδάει γκαρίζοντας κάθε μερά μετά τις δώδεκα το βράδυ(τάμα το'χεις κάνει παιδάκι μου?)...
Προς τα ζώα της πολυκατοικίας μου που χτυπάνε συνέχεια της πόρτες και δεν έχουν μάθει την σωτήρια χρήση του πόμολου...
SHUT UP!
Αποκτήστε νοοτροπία συλλογικής συμβίωσης, δεν είστε στα χωριά σας! Οι τοίχοι είναι τσιγαρόχαρτα, ακούγονται τα πάντα. Σεβασμός στις ώρες κοινής ησυχίας. Δεν είστε μόνοι σας. Άντε γιατί στο τσακ είμαι να βάλω καφρομεταλιές μέσα στο άγριο χάραμα, έτσι για αντίδραση!
Αδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια