Δωσε   μου  δυοσμο να μυρισω  λουιζα και βασιλικο…

Την μυρωδια του βασιλικου  την ειχε  σαν μνημη απο τις γλαστρες

Του  μπαλκονιου ,της γειτονιας.

Οχι της λουιζας.

Η τελευταια  ηρθε  απροσδοκητα  ,αξαφνα.

Οσμη  δεν ηταν ακριβως.

Αλλα ηταν λουιζα.

Μισχος  αερινος  γαιτανοφρυδουσα, ματια  που σκλαβωνε

Αιχμαλωτιζε, λουλουδι  μεσα στο εμπα της Ανοιξης.

Δυσκολης  Ανοιξης.

Δεν την ηξερε την λουιζα. Την ανακαλυπτε σιγα σιγα.

Τον μαγνητιζε  τον γητευε κατι απανω της.

Κατι που δεν μπορουσε να του αντισταθει.

Το λουλουδι κορη  και η κορη λουλουδι.

Κοινο ονομα  μοιραζοντουσαν. Και καπου  λουλουδι και κορη εγιναν ενα

Στα ματια του.

Χωρις να καταλαβει ποτε ακριβως …

Ισως  να εγινε  στα πρωτα  βλεμματα  τα πρωτα λογια που ανταλλαξαν.

Ενα λουλουδι  ειναι παντα γοητευτικο.

Ισως να εγινε  οταν βυθιστηκε και χαθηκε  στην  αυρα της.

Στον  σκοτεινο καταρρακτη  της κομης της.

Στη δινη  της αγκαλιας της.

Ενα λουλουδι ειναι παντα τετοιο.

Αιτια   να ερθει η Ανοιξη.

Ενα  κοριτσι ειναι παντα τετοιο.

Αιτια να ερθει η Ανοιξη.

Εκλεψε την ματια της ενα χαμογελο της

Το σχημα  του φρυδιου της ,

 τα πηρε  φυλακτο πολυτιμο στο προσκεφαλι του.

Τα κραταγε σφιχτα  πριν κοιμηθει.

Ποιος  εχει την Ανοιξη, που ανηκει;

Ποιος κραταει τον Ερωτα , που ανηκει;

Κτητωρας  των λουλουδιων, ποιος ειναι;

Η  λουιζα ευωδιαστη  εαρινη  ερωτικη  μαυλιστικη

Αερινη , τον εκανε  αναρωτιεται.

Αιχμαλωτισε  την μορφη της  σε μια φωτογραφια

Να κανει  παρεα  στην φωτογραφια της σκεψης του.

Ενα  πρωι την εκλεισε στην αγκαλια του φιλωντας  τρυφερα  τις

Παρειες της  ,αφεθηκε για  μια ακομα φορα  στην  ερεβωδη γοητεια της

Και εφυγε  κρατωντας σφιχτα  τις ερωτησεις του.

Το Αρωμα του Ονειρου,  το αρωμα  της λουιζας, το αρωμα του κοριτσιου.

Γιατι ποναει  η Ανοιξη  ενα βλεμμα  μια  μορφη;

Ποιος  ειναι κτητωρας;

Ο Μαγος Ερωτας  ηρθε στην σκεψη του παλια ταινια, ενας πινακας του Μποτιτσελι

Και  μια μυρωδια  λουιζας.

Μεθυστικη.

Ειχε  μπει η Ανοιξη…