Χθες βράδυ έπεσα για ύπνο κατά τις δύο και ξύπνησα κατά τις έξι παρά το πρωί. Το τρέξιμο δε, άρχισε από τις οκτώ, σχεδόν νον-στοπ. Όταν κάποια στιγμή χαλάρωσα από τις υποχρεώσεις  μου κατά τις 4.30, είπα να ξαπλώσω για μία ώρα. Τελικά κοιμήθηκα σχεδόν δύο. Κι ένιωσα υπέροχα ξυπνώντας. Το περιέργο είναι ότι ονειρεύτηκα κιόλας.

Κι ονειρεύτηκα συγκεκριμένο άνθρωπο που γνώρισα σχετικά πρόσφατα (και είδα πριν καμιά εβδομάδα) ο οποίος με είχε συγκινήσει για το ενδιαφέρον του για τους άλλους και το χρόνο που αφιερώνει εθελοντικά σε θέματα του "κοινού καλού". Γοητευτικό ιδιαίτερα δεν τον βρήκα, κυρίως γιατί δεν ήταν αρκετά ψηλός, όχι, ομως, ότι δε σκέφτηκα πώς "δεν είναι και κακός".  Στο όνειρό μου, πάντως, πρωταγωνίστησε. Ερχόταν, λέει, συνεχώς, από τη δουλειά για τα θέματα τα εθελοντικά και καταλήξαμε να βρισκόμαστε καθημερινά και να κάνουμε πολύ στενή παρέα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Και, στο όνειρό μου πάλι, κάποια στιγμή μέσα σε αυτό το πολύ σύντομο διάστημα της γνωριμίας μας, μού εξέφρασε ότι έχει ως προς εμένα διάθεση ερωτική. Κι εγώ... θεώρησα και εξέφρασα ότι "είναι πολύ νωρίς". Δηλ., τι εννοούσα; Ότι, αν τον γνώριζα περισσότερο και δεν "ήταν νωρίς" θα τον ήθελα κι εγώ; Τίποτα περισσότερο από το όνειρο δε θυμάμαι. Ίσως σε λίγο να μη θυμάμαι ούτε αυτά.

 Τι άβυσσος είναι πια αυτή η ψυχή μου...