H Σατραπεια

Τι    συμφορα  ενώ εισαι  καμωμενος

Για τα ωραια  και τα μεγαλα εργα

Η αδικη  αυτή σου  η τυχη παντα

Ενθαρρυνση κ’επιτυχια  να σε αρνηται

Να σ’εμποδιζουν ευτευτελεις  συνηθειες,

Και μικροπεπειες , κι αδιαφοριες.

Και τι φρικτη η μερα  που ενδιδεις,

(η μερα που αφεθηκες κ’ ενδιδεις),

Και φευγεις οδοιπορος για τα Σουσα,

Και  πηαινεις  στον μοναρχην Αρταξερξη

Που ευνοικα σε βαζει στην αυλη του,

Και σε προσφερει σατραπειες και τετοια.

Και συ τα δεχεσαι  με απελπισια

Αυτά  τα πραγματα που δεν τα θελεις.

Αλλα  ζητει  η ψυχη σου, γι’ αλλα κλαιει

Τον επαινο του Δημου  και των Σοφιστων ,

Τα δυσκολα και τ’ ανεκτιμητα  Ευγε

Την Αγορα , το Θεατρο, και τους Στεφανους.

Αυτά  που θα σ’τα δωσει ο Αρταξερξης,

Αυτά που θα τα βρεις στην σατραπεια

Και τι ζωη χωρις αυτά θα καμεις.

Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ

Κοκκινες   γραμμες  του εταξαν

Τελευταιο οχυρο , τελευταια γραμμη αμυνας.

Ένα  ένα επεσαν τα οχυρα.

Εκων  ακων  συρθηκε.

Κι  όχι να πεις  ότι ειχε λογο η κριμα.

Μπαλα  σιδερη κουβαλαγε  στο ποδι δεμενη με καδενα

Και τωρα μετραει το εχει  του και δε του βγαινει.

Και τωρα  κανει ανακαρα  λιγος  καπνος  που απομεινε

Σε μισοκαπνισμενη πιπα.

Στυφος καπνος βαρυς καπνος

Και το γελιο λιγο.

Κι ο θυμος  πολυς.

Κοκκινη γραμμη, αυτος  όταν εβαζε

Εχυνε το αιμα του, να την διαβουν.

Και δεν περναγαν…

Αχνογελασε  σαν ακουσε  καλπικο σαλπισμα.

Γεμισε  θυμο την πιπα του και τραβηξε .

Στυφος  καπνος βαρυς καπνος…

.