ΕΙΜΟΥΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 16.ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΙ ΧΑΛΒΑΔΙΑΖΑ ΕΝΑ ΤΖΗΝ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ.ΣΕ ΦΤΩΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΟΠΩΣ ΕΙΜΟΥΝ ΜΑΖΕΥΑ ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΩ.ΤΕΛΚΑ ΤΑ ΜΑΖΕΨΑ.ΕΙΜΟΥΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΩ.ΞΑΦΝΙΚΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ.ΗΤΑΝ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΠΑΝΟΣ"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΡΘΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ".ΔΕΝΕΙΧΑ ΞΑΝΑΠΑΕΙ ΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ.ΤΟΝ ΑΚΟΥΓΑ ΑΠΟ ΤΑ 14 ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ.ΔΑΓΚΟΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΣΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ  ΕΙΧΑ ΜΑΖΕΨΕΙ.....ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΠΑΩ ΤΕΛΙΚΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ.ΑΚΟΜΑ ΝΟΙΩΘΩ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ¨" ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ".ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΣΕ ΚΑΘΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΔΕ ΔΙΕΦΕΡΕ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΣΣΕΤΕΣ.ΕΙΧΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΦΩΝΟΣ ΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑ.ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΚΑΜΑΡΙΝΙΑ.ΕΚΕΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ,ΤΟΣΟ ΑΜΕΣΟ,ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ.ΟΥΤΕ ΣΝΟΜΠ ΟΥΤΕ ΤΠΤ.ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΗΓΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ.ΕΔΕΣΣΑ,ΠΑΡΟΣ,ΧΑΛΚΙΔΑ,ΚΩΣ,ΜΥΚΟΝΟΣ,ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ.ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΑΝΤΟΥ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΜΕ ΦΑΞ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ.ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΤΡΕΙΣ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΤΙΑΧΝΑΜΕ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΦΕΤΟΣ.ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ.ΩΠ,ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ.ΠΑΛΙ ΕΣΕΙΣ ΕΔΩ?ΓΕΛΟΝΤΑΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ ΗΤΑΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ  ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΠΩΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΔΕ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΣΕ ΠΕΤΥΧΩ ΠΟΥΘΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΦΕΥΓΩ ΦΑΝΤΑΡΟΣ.ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΓΡΑΦΟ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΜΙΑ ΔΝΔΣΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ"ΝΑ ΜΟΥ ΓΡΑΨΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΔΕ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.ΝΑ ΜΟΥ ΓΡΑΨΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΚΙ ΕΓΩ.ΠΟΤΕ ΔΕ ΠΗΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΓΡΑΨΩ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ.ΤΟ ΠΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΤΑΝ.ΤΟ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΥΠΟΚΛΕΙΝΟΤΑΝ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑΓΕ,ΟΤΑΝ ΕΠΙΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΙ ΕΛΕΓΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΝΟΙΩΘΕ.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΦΗΙΑ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ.ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ,ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΑ,ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΚΑΝΑ ΠΡΟΤΥΠΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.ΑΚΟΜΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΙΟ ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥ ΣΤΗ ΚΟΡΙΝΘΟ ΠΟΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΗΡΘΕ ΕΝΑΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΕΙ"ΚΥΡΙΕ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΡΘΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ."ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΜΕ ΧΑΡΑ ΣΑΝ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ¨"ΠΑΙΔΙΑ ΦΕΥΓΩ ΠΑΩ ΝΑ ΔΩ ΤΑ ΑΣΤΡΑ.ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΑΝ ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΘΕΙ ΑΛΛΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΑΔΩ?"ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΑΜΕ.ΖΟΥΣΕ ΤΗ ΖΩΗ,ΡΟΥΦΟΥΣΕ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ ΤΗΣ.ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΛΑΣΟΥΝ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΜΠΡΑΒΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥ.ΤΑ ΧΑΡΗΚΕ ΣΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΗ.ΝΑ ΔΑΜΑΖΕΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥ,ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑΚΙ ΤΟΥ,ΝΑ ΝΟΙΩΘΕΙ ΥΠΕΡΟΧΑ ΟΤΑΝ ΟΡΓΩΝΕΙ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΟΥ.ΑΥΤΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΙΓΟΣΤΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΑΞΑΜΕ.ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΛΗΘΟΣ ΚΟΣΜΟΥ.ΧΘΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑΜΕ.ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΖΩΝΤΑΝΑ.ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ.ΤΗΝΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.ΑΝΤΙΟ ΝΙΚΟΛΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ.ΕΛΠΙΖΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΝΑ ΒΡΗΚΕΣ  ΠΑΛΙΟΥΣ ΣΟΥ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΣΕΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΑΝ................