Αν ‘ρθεις εκεί που χάνομαι τις νύχτες,

ακόμα κι αν τρομάξεις μην  το πεις…

αν δεις να ‘χω λυγίσει απ’ τις ήττες,

να φύγεις σαν τον κλέφτη μη βιαστείς.

Στοιχήματα που χάθηκαν  στο  χρόνο

αγάπες που τις έπνιξε η σιωπή,

ρούφηξαν  της ελπίδας  τ’ οξυγόνο…

που να βρει καταφύγιο να κρυφτεί…

Αν πεταχτούν στο δρόμο σου σκοτάδια

και αν σε περικυκλώσουν κεραυνοί,

είναι απ’ τις πληγές μου  τα σημάδια,

που αφήσαν την καρδιά μου αδειανή…

Αν  έρθεις ως εδώ, μην κάνεις πίσω,

έλα  να λυτρωθώ  απ’ τα κενά.

Γίνε το τελευταίο στοίχημά μου

και κάνε με να χαμογελώ ξανά.

(Μελοποιημένο από την Άνθια Κωνσταντινίδου στο πρώτο της προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "Σε παιχνίδι στημένο")