ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣ...
ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ...
20 Φεβρουαρίου 2007, 10:04
Οι χαρταετοί,δεν είναι πια οι ίδιοι...


…Δεν φτιάχνουν πια τους ίδιους χαρταετούς, όπως άλλοτε…Ή βρισκόμουν σε λάθος μέρος, ή πάλι σε λάθος εποχή…Μονήρεις και μελαγχολικοί, ένας-δυο κατάφεραν να σηκωθούν ψηλά, και αφέθηκαν να κολυμπούν νωχελικά  στην αιθέρια μοναξιά τους. Οι  περισσότεροι δεν κατάφεραν να ξεκολλήσουν από το έδαφος. Με άλλοθι τον άνεμο που δεν ήρθε, προτίμησαν την σιγουριά της αδράνειας. Υψοφοβικοί , προσχηματικοί, αυτοαναιρούμενοι… Εκτός φάσης και φύσης…     Δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω καθαρά τις φράσεις  που κατάφεραν να ανυψωθούν στον ουρανό…. Ήταν γραμμένες με άσπρα γράμματα, μπροστά από ένα λευκό φόντο…  Ένα ζευγάρι απέναντι, είχε ξεχαστεί να κοιτά αφηρημένα  ψηλά…κοιτούσαν τον ίδιο χαρταετό, μα εξακολουθούσαν να είναι  διαφορετικοί και  μόνοι.      Επέστρεψα κοντά στην φωτιά .Δεν ήθελα να βγάλω τις σκέψεις μου, μήπως και με ένα  ξαφνικό «παφφφ», εξατμιστεί  μονομιάς  η φυσαλίδα που  είχε φτιάξει ο καθένας γύρω για τον εαυτό του. Αν μη τι άλλο, πάνε χρόνια που κατάλαβα, ότι τον δικό μας άνεμο, εμείς οι ίδιοι τον φτιάχνουμε. Κανείς  άλλος δεν θα έρθει να βοηθήσει. Είμαστε οι ίδιοι, καί χαρταετός καί αγέρας..  Κι αν απλά μοιράζεσαι μοναξιά, δεν πρόκειται με τίποτα να  πετάξεις όπως πρέπει…. Τα ζύγια σου είναι στραβά, η ουρά λίγη και δεν έχεις ισορροπία… άσε που αν ο σπάγκος σου έχει διαβρωθεί από το ύπουλο οξύ της καθημερινότητάς σου, κινδυνεύεις να σπάσει σε ανύποπτο χρόνο, και να παρασυρθείς πολύ αλλού …   Ξέρω πολλούς που το έχουν καταλάβει, και προτιμούν το έδαφος. Ξέρω άλλους, που αν και γνωρίζουν, ρισκάρουν το τίμημα, και αποτολμούν.. Έχω δει κάποιους από αυτούς να ισορροπούν θαυμάσια, και να  ορίζουν την πορεία τους. Έχω δει και άλλους, να γίνονται έρμαια  της τρελής τους πτήσης. Και είτε να τσακίζονται στο έδαφος, είτε να παρασέρνονται μακριά, και να εξαφανίζονται…     -Μα καλά, τέτοιες μέρες, εσύ κάνεις τέτοιες σκέψεις;    -Γιατί, νομίζεις ότι το θέλω;  αφού  η μάσκα που φυλάς για τις γιορτινές μέρες, μου έβγαλε το μάτι.. Τι να κάνω δηλαδή, που το καταλαβαίνω εύκολα; και μην στεναχωριέσαι, δεν είμαι μηδενιστής. Καταφέρνω μια χαρά να  ξεχωρίσω όσους πραγματικά είναι χαρούμενοι και ζουν με την ψυχή τους αυτό που κάνουν. Μερικές φορές δανείζομαι λίγη μαγεία απ’ αυτούς, και συμπληρώνω το ποσόν που μου χρειάζεται για το δικό μου  ταξίδι. Δυστυχώς, σε μερικά πράγματα, όσο μεγαλώνεις, τόσο πιο ανεπαρκής γίνεσαι.Τουλάχιστον, βάλε το προσωπείο  στην άκρη, και έλα κάτσε να σου βάλω ένα κρασάκι, και να τραγουδήσουμε. Δεν ήθελα να σε μελαγχολήσω… άντε, ξεκόλλα…
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Emilia_ (20.02.2007)
" Είμαστε οι ίδιοι, καί χαρταετός καί αγέρας.. "

Αυτο τα λεει ολα...
dimitrapan (24.02.2007)
Όχι δεν με μελαγχόλησες... Το αντίθετο!

Το είπε κι Εμιλία... Σ' αυτήν την φράση σου "Είμαστε οι ίδιοι, καί χαρταετός καί αγέρας..." τα είπες όλα! Και επιλέγω να πετάξω! Αμ δε, που θα κάτσω να με φάει το χώμα!

Όλα θέμα επιλογής είναι! :-)
faltsoo (28.02.2007)
αντε ρε αμολα καλουμπα...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
pavel
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ
από ΝΙΚΑΙΑ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/pavel

ΜΟΥΣΙΚΗ,ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Tags

Σκέψεις... Αναφορές σε τραγούδια... Ελεύθερη γραφή και δοκίμια... Λογοτεχνία Σκέψεις Στίχοι μου Στίχοι μου... σχόλια Χιούμορ χιούμορ Χιούμορ...



Επίσημοι αναγνώστες (29)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links