Nα ηξερες ποσο πολυ μου λειπεις ρε Σπυρο... Δεν συγκρινεται ο πονος μου με αυτο τον πονο της αδερφης σου και της μανας σου, αλλα νιωθω πολυ χαλια... Νιωθω σαν να επεσαν τουβλα πανω στην ψυχη μου και να προσπαθει καποιος να σοβαντισει τα αισθηματα που ειχα αναπτυξει για σενα. Ειναι τοσο περιεργο...

Δεν θελω να πιστεψω οτι εχεις φυγει...Θελω να νομιζω οτι θα εισαι εδω...Οτι εισαι ακομη εδω και οποτε χρειαστω να μου πεις κατι να γελασουμε η να με στηριξεις θα εισαι ακομη εδω και θα το κανεις, οπως παλια.... Θα αναψεις το τσιγαρο σου και θα κοιταξεις τον κοσμο με μισανοιχτη αινιγματικη ματια και θα πεις τις φιλοσοφιες σου... Πως ταχα η ζωη ειναι σκληρη, αλλα κανεις δεν ειπε πως δεν εχει και μια δοση ομορφιας, πως τα καλα παιδια ειναι που τα βρισκουν πιο σκουρα στη ζωη και πως εισαι ο πιο καταπληκτικος, μοναδικος και ανεπαναληπτος φιλος που εχω, επειδη με ακους και με καταλαβαινεις παντα...

Φοβομουν παντα μηπως καποια μερα σε νευριασω και με αφησεις απο φιλη σου θυμασαι; Παντα σε ρωταγα << Κι αμα σε νευριασω τι θα γινει; Κι αμα με βαρεθεις, τι θα γινει;>> Και παντα μου ελεγες πως δεν υπαρχει λογος να γινει αυτο ποτε...

Τωρα με νευριασες εσυ και με αφησες χωρις να το θελεις, χωρις να το κανεις επιτηδες, χωρις να το εχεις προγραμματισει...Αλλα μην φοβασαι, δε θα σου θυμωσω. Στη ζωη θυμωνω που ειναι τοσο αδικη... Δεν προλαβαμε να ζησουμε ρε Σπυρο, δεν προλαβες....

Ευχομαι εκει που εισαι να σε προσεχουν οι αγγελοι και να γελανε με αυτα που τους λες. Να μην ειναι ξενερωτοι, να μην υπαρχει αντικαπνιστικος νομος και ο χαρος να τα πινει που και που για να κανετε κεφι.... Και αμα ποτε παιξετε ζαρια, ευχομαι να χασει για να γυρισεις πισω σε μας, ευχομαι να ειναι ολα ενα ονειρο...Ενας εφιαλτης...