…Ολίγον από,  επικήδειο.

Στα  πρώτα βήματα σου αναθάρρησες

τη πρόσθεσες  επ’ ώμου και μπαρκάρισες.

Με πρόσωπο καθάριο  ήσουν  απέναντι

σου χρώσταγε  και ,πήρες  μόνο έναντι.

Δε μίλησες , συνέχισες  στη ρώτα της

καλύπτοντας,  με όνειρα  τα νώτα της.

Αχάριστες  και πάλι  δόσεις  πλήρωσε

αντί να  σ’ εξοφλήσει  σ’  αποκλήρωσε.

Την είχες ,όπως  όλοι μας ως  πρότυπο,

σε χόρτασε, ευμεγέθη  υπόθετο.

Βαρέθηκες  παρ’ όλη τη προσπάθεια

να σου επιδίδει, ανεξόφλητα γραμμάτια.

Αγριωπή  σαν είδες  τη συνέχεια

στην  άκρως  επικίνδυνη ανέχεια

έδειξες  πλάτη, αιφνιδίως  και …λουφάρισες

επάνω στα …βραχώδη της  …στουκάρισες!

Δε συμμετέχεις  πλέον  στη χασούρα της

τα χνώτα από τη μπόχα τη μαστούρα της.

Επιταγές  σαν απαράδεκτες  διέγραψες

στο Τειρεσία της απάθειας την έγραψες.

Ευγνωμοσύνη?  Που ν’ αφήσεις, δε σου σμίλεψε.

Σου στέρησες το ήθος,  σε ρεζίλεψε!

Κι’ εφ’ όσον  στα σαλέ  της  δεν  εισχώρησες

τη  πήρες  υπό μάλης  και …αποχώρησες…

Πενθούντες…

Η χήρα  σου, με το κανίς

οι  τεθλιμμένοι συγγενείς

οι φίλοι σου οι αφανείς

κεράκια  και, τα …κοράκια!