Το  μυαλό είναι …κεραία

ξάφνου, πιάνεις  μια ιδέα

σήμα διαρκώς  που κάνει

και, σε πειρασμό σε βάνει.

Από κει μέσα τη παίρνεις

κείμενο γραπτό τη  στέλνεις

πρόχειρα,  με το στυλό σου

στο  χαρτί  και την …υφαίνεις.

Γιατί, μια έμπνευση  μεγάλη

δεν βαστά πολύ, σαν ζάλη σου

έρχεται, δεν τη κρατάς

φωτογραφικό είναι  φλας.

Είναι τόσο στιγμιαία,

που άμα δεν γραφτεί, μοιραία

όπως όλα τα ωραία,

που χαρίζει  η ζωή,

προσπερνάει, θα  χαθεί!

Άμα θες τη συμβουλή μου

κράτα πάντα, σημειώσεις.

Θάρθει η ώρα που θα  δεις

πόσα εσύ θα περισώσεις,

με το μέσον της γραφής.

Κάθε τι που στο μυαλό σου

έμπνευση φανεί  σπουδαία,

πάρε αμέσως το στυλό σου

και  μ’ ένα χαρτί παρέα,

βγάλ’ τον αυθορμητισμό σου.

Δε πειράζει  αν γελούνε,

σε σαρκάζουν, σε ενοχλούνε,

είναι οι μοίρα των ανθρώπων,

με το μάτι των κυκλώπων

σαν μονόφθαλμοι να βλέπουν,

ίδιο πνεύμα όλοι, δεν έχουν.

Μη  ξεχνάς  πόσοι  μεγάλοι

εξερευνητές και άλλοι,

περιέργεια γιατί  είχαν

κόντρα προς το ρεύμα πήγαν.

Έκλαψαν, μπορεί να νιώσαν

σφόδρα απογοητευμένοι,

μα στο τέλος όλοι  βγήκαν

νικητές και δοξασμένοι!

Κι’ αν δεν ήτανε  εκείνοι

για να γράψουν ιστορία

σε  σπηλιές ίσως ακόμα,

με ένα κόκαλο στο στόμα

ζούσαμε, σαν τα θηρία!

Έτσι, πάντοτε  ιδέες

εμπνευσμένες που χουν μείνει

είτε, έγιναν τραγούδι

μύθος, που χει παραμείνει

έκρυβαν σε βάθος χρόνου,

μια μεγάλη αυθεντία.

Σχόλια λοιπόν του τύπου,

γιατί, χάνεις τον καιρό σου?

Και, όσους σήμερα μειδιούνε

μέσα στο περίγυρο σου

να μη δίνεις σημασία

παίξτο, σκέτη αφασία.

Σκύψε πάνω στο γραπτό  σου

…πλέξε ωραία το όνειρό  σου

γιατί, δε μπορείς  να ξέρεις

όσοι σήμερα  γελάνε

…αύριο, δε παρακαλάνε

γι’, ένα αυτόγραφο, δικό σου!