Αν κρύβω  δηλητήριο σε τούτη  τη γραφίδα

και σε στιγμές  απρόσμενες  εκχύνω  στη  γραφή,

εκλύω  στο  συμπέρασμα  ωφέλιμη  ρανίδα,

που  απαλύνει  τρυφερά  τη ρίμα, στη στιγμή.

Φορτσάροντας  το λόγο μου  να σκίζει σαν λεπίδα,

ευφάνταστα  να εφορμά,  ανοίγοντας  ουλή,

προτείνω …αποκλειστική   στο τέλος  την ελπίδα,

με  μέλι και, με  βάλσαμο  ν’ αλείφει τη πληγή.

Γι’ αυτό και σήμερα θ’ ανταλλάξω  τις  εύγλωττες ….κακίες  μου,  με ατέλειωτες   ευχές  καλοσύνης , χαράς, ευθυμίας, υγείας , λιγότερο άγχος, λιγότερες στενοχώριες , λιγότερες  μεταναστεύσεις  νέων,  λιγότερες   απογοητεύσεις ,  καμία απόλυση εργαζόμενου,  περισσότερα χρήματα στην τσέπη μας  και, μόνο γι’ εκείνους  που  καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη  και υποθήκευσαν  τα όνειρα μας,   ν’ ανοίξουν  γρηγορότερα  οι  βαριές πόρτες  των σωφρονιστικών καταστημάτων,  για να τους υποδεχτούν!!

Χρόνια  καλά για όλους  τους  ταλαιπωρημένους,  φιλότιμους  συνΈλληνες!!!