Το βράδυ της Παρασκευής πέρασε ήσυχα στον καναπέ, έχοντας εξαιρετική συντροφιά το δίωρο 23.00-01.00 την Ιφιγένεια του Μιχάλη Κακογιάννη στην ΕΤ1. Ένα διάλειμμα με την Ελλάδα του λαμπρού αρχαιοελληνικού πνεύματος. Ευρυπίδης, Ιλιάδα, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Κακογιάννης, Παππά, Καζάκος.

Μετά κοιμήθηκα και ξύπνησα στην Ελλάδα του σήμερα.

Αντί να τις πετάξουν και να τις καταστρέψουν, παραγωγοί της Δράμας μοίρασαν τις απούλητες πατάτες.

432.000 επιτηδευματίες παρέδωσαν βιβλία τη διετία 2010-2011. Το ετήσιο τέλος επιτηδεύματος (φόρος δηλαδήγ επειδή έχεις μαγαζί ή έισαι ελεύθερος επαγγελματίας) ανέρχεται σε 500 ευρώ ετησίως με το μεσοπρόθεσμο.

Η Ελλάδα των πολλών ταχυτήτων. Των προνομιούχων, των μαφιόζων, των καλοπερασάκηδων, των αφεντικών, των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων, των φορτηγατζήδων. Τα καρότα έκαναν καλά τη δουλειά τους. Όταν ξαναγίνουμε μια Ελλάδα, τα ξαναλέμε για να δούμε προκοπή.

Όταν κάποτε η μαμά μου έλεγε πως "αυτά είναι η προίκα σου" αναφερόμενη στα πτυχία, δεν πίστευα πως θα έβλεπα σήμερα κάποιους να το κάνουν πράξη. Οι νέοι φεύγουν, δεν αντέχουν. Και οι γονείς δεν ξέρουν τι να κάνουν για να κρατήσουν τα παιδιά εδώ. Οι μισοί μου φίλοι ψάχνουν δουλειά, οι υπόλοιποι αγωνιούμε να την κρατήσουμε και εσύ με το πτυχίο σου στο χέρι ετοιμάζεις βαλίτσα για τη Γερμανία.

Οι άνθρωποι ανησυχούν, αγωνιούν, περνούν δύσκολα - και όχι απαραίτητα γιατί ξεβολεύονται αλλά γιατί είναι έτσι- καθημερινά αναρωτιούνται τι μέλλει γενέσθαι σε τούτο το ριμαδιασμένο τον τόπο που μπορεί αλλα προκοπεί δεν βλέπει.

Ίσως γιατί δεν το θέλουμε, ίσως γιατί δεν μας αφήνουν, ίσως γιατί τελικά είμαστε καλοπερασάκηδες μεγάλοι.

Η Ελλάδα συνεχίζει να πληγώνει τα παιδιά της. Θα επιβιώσουμε, αλλά θα μπορέσουμε τελικά να σωθούμε;

Μάλλον δεν είμαστε έτοιμοι ούτε για την καταστροφή ούτε για την σωτηρία μας.

Οι δικές σας σκέψεις;