Σήμερα, 26 Φεβρουαρίου του 2007, και ώρα (που δείχνει ο υπολόγιστης)  17.27 αποφάσισα να κάνω και εγώ ένα ημερολόγιο για να γράφω τις σκέψεις μου... είναι η πρώτη μου φορά, και ξέρεις, είμαι πολύ συγκινημένη.. ναι καλέ, αλήθεια λέω.. μονάχα τα χαρτομάντηλα μου λείπουν για να φυσάω την μύτη μου και να σκουπίζω το ένα και μοναδικό δάκρυ που κυλά στο μάγουλο..

λοιπόν, .... πάλι πήξιμο στη δουλειά... απο την ώρα που πάτησα το πόδι μου στο γραφείο μέχρι και την ώρα που έφυγα, δεν σταμάτησα καθόλου... μονάχα σε κάποια φάση, κατα τις 13.30 περίπου, όταν ένιωσα την φούσκα μου να διαμαρτήρεται έντονα.. φαντάσου.. ακόμα και αυτή ξέχασα... τότε λοιπόν ήταν η ώρα που αποφάσισα να σηκωθώ και να κάνω ένα μικρό διάλλειμα... σηκώνομαι που λες, ξαλαφρώνω την φούσκα μου, κάνω μια βόλτα στο γραφείο να ρωτήσω αν πεινάει κανείς για να παραγγείλουμε, και πάω πάλι πίσω στο γραφείο μου για να παραγγείλω τηλεφωνικά απο το LARTIGIANO.. γίνεται η παραγγελιά, και περιμένω με αγωνία να έρθει το φαγητό μου για να το χλαπακιάσω... "πωπω, δεν έχει έρθει ακόμα κανένας πελάτης.. τί καλά να έρθει τώρα το φαγητό μου που δεν είναι κανείς" , σκέφτομαι... και δεν προλαβαίνω να τελειώσω την σκέψη μου, και να σου το μηχανάκι του LARTIGIANO..έρχεται η κοπέλα, την πληρώνω κανονικά, μου δίνει το φαγητό και φεύγει... με λαχτάρα αρπάζω την σακούλα με το περιεχόμενο μέσα της, πάω στην κουζίνα με μεγάλες δρασκελιές και το χαμόγελο ζωγραφισμενο στα χέιλη μου και ανοίγω την σακούλα... παίρνω το ριζότο λαχανικών που παρήγγειλα με τη σαλάτα σεφ, και κινώ προς το γραφείο μου για να περιδρομιάσω... έχοντας μαζί μου και όλα τα απαραίτητα σύνεργα για την μάσα, στρογγυλοκάθομαι στη καρέκλα, αρπάζω το πηρούνι με μανία , ανοίγω το στόμα για να φάω την πρώτη μπουκιά και.... να σου ο πελάτης... "φτου σου γμτ... τώρα βρήκες;;..."  ... " α, σε διέκοψα απο το φαγητό σου;;; δεν πειράζει θα φας αργότερα.." ..  

σάμπως πρόλαβα να φάω αργότερα;;;... βόλτα το έκανα το καημένο το ριζότο λαχανικών με τη σαλάτα... απο αιγάλεω Θηβών, μεταφέρθηκε σε αιγάλεω Ορυζομύλων, πήγε αιγάλεω Αμφίσσης, και μεταααααααααααααα απο κάμποση ώρα κατέληξε στο στομάχι μου.....