σήμερα 4 Απριλίου, είναι η τελευταία μέρα δουλειάς για μας πριν το πάσχα... επιστρέφουμε πάλι 10 του μηνός... ευτυχώς σε αυτή τη δουλειά, έχουμε και τα καλά μας..

πήγαμε λοιπόν εχθες να ψωνίσουμε με τον Βασίλη για την μικρή μας βαφτηστίρα... καλέ, τί πάνικος ήταν αυτός;;;.. έχει τρελαθεί τελικά ο κόσμος.. κίνηση!!!! .. κίνηση να δουν τα μάτια σου... αιγάλεω - περιστέρι, το κάναμε μισή ώρα.. και είναι 10 λεπτά δρόμος.. ειδικά απο το σπίτι μου, μια λεωφόρος μας χωρίζει.. να βλέπεις να πετάγονται αυτοκίνητα απο παντού.. απο στενά, παραστενάκια, να έρχονται ανάποδα, να βγάζουνε φλας και να θέλουνε να μπούνε ντε και καλά στη διπλανή λωρίδα, χωρίς να δούνε αν κάποιος βρίσκεται δίπλα τους... ααααααααααα, πάει παιδιά, το χάσαμε τελείως το μυαλό μας... αμ το άλλο, που το βάζεις;;;;;;.. στο φανάρι για να στρίψεις αριστερά και περιμένεις κανονικά εσύ στη σειρά σου, έρχεται ο άλλος ο ξύπνιος, προσπερνάει τον πρώτο, προσπερνάει το φανάρι, και μπαστακώνεται στη μέση του διαζώματος.... βρε άχρηστε, αφού σε εκείνο το σημείο που είσαι, το φανάρι δεν πρόκειται να το δεις για να ξέρεις πότε θα ανάψει πράσινο για να ξεκινήσεις γρήγορα, αφού είσαι τόσο βιαστικός... θα πρέπει να σου κορνάρουν οι άλλοι, για να ξεκινήσεις.... και ειδικά αν έχεις δυνατά την μουσική μέσα στο καημένο το αυτοκίνητο που θα ακούσεις;;... λες και δεν μπορεί να περιμένει 3 αυτοκίνητα που ήταν στο φανάρι... αλλά η αποκορύφωση είναι το διπλοπαρκάρισμα πάνω σε κεντρικό δρόμο... πωπω, κίνηση, ... λες... ένα βήμα ανα δέκα λεπτά.. είναι πάσχα, και έχουνε βγει όλοι για ψώνια με τα αυτοκίνητά τους, σκέφτεσαι... τί να κάνουνε μωρέ οι άνθρωποι;;..περιμένουμε όλοι να πάρουμε το δώρο μπας και κάνουμε καμιά αγορά... και πριν προλάβεις να τελειώσεις την σκέψη σου, βλέπεις απο μακριά, αναμένα αλαρμ στην δεξιά πλευρά, τα αυτοκίνητα να κάνουν λίγο αριστερά, και μετά πάλι λίγο δεξιά σε εκείνο το ύψος για να μπουν στην κανονική τους πορεία..χμμμμ... κάτι θα έχει γίνει εκεί κάτω, αναλογίζεσαι... και ξαφνικά βλέπεις..... την θείτσα με το αυτοκίνητό της και τον μπάρμπα που είναι μπροστά της με το δικό του αυτοκίνητο, να μπαίνουν μέσα, να βάζουν μπρος, και να ξεκινάνε... και ως δια μαγείας, μετά απο δυο λεπτά να εξαφανίζεται αυτή η τρομερή κίνηση που υπήρχε...και αυτό γιατί ;;;;;;;... γιατί  θέλανε να σταματήσουνε μπροστά στο βίντεο κλαμπ για να πάρουνε τις αγαπημένες ταινίες τους... λες και δεν μπορούσανε να πάνε με τα πόδια μέχρι εκεί αφού ήταν δυο στενά πιο κάτω απο το σπίτι τους... αλλά, δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα εδώ στην Ελλάδα.. στο λεξιλόγιό μας, δεν υπάρχει η λέξη λάθος ... όλα όσα κάνουμε είναι σωστά... σωστό είναι να βάζουμε καφάσια ή καρέκλες ή οτιδήποτε άλλο στο δρόμο κάτω απο το σπίτι μας για να παρκάρουμε μονάχα εμείς και κανείς άλλος, (διότι εκείνο το κομμάτι του δρόμου ανήκει σε σένα και μόνο σε σένα), σωστό είναι να περνάς με βαθύ πορτοκαλί, σωστό είναι να μη σταματάς στο στοπ...

αλλά έτσι είναι...πρέπει συνεχώς να έχουμε ένα μαντρόσκυλο πάνω απο το κεφάλι μας να μας λέει τί είναι σωστό και τί λάθος... γιατί απο μόνοι μας, ... άστο ...