μετά τον διάλογο που είχα με το μέσα μου, (το στριμμένο άντερο που επιτέλους κατάφερα να το βάλω για ύπνο, ) είπα να κάνω μια επίσκεψη  στα blog των αγαπημένων φίλων .. και τί βλέπω.. τον lemonc να με προσκαλεί σε ένα παιχνίδι... βουρρρρρρρρρρρ στο ψητό λοιπόν...

Παντοτινά,Νυστάζω,Μόνος,Σκόνη,Ξημέρωμα,Ξέχασα,Πτήση,Τραγούδι,Καλοκαίρι,Ορχήστρα,

Αμήχανα,Βιτρίνα,Ξαναέλα

αυτές είναι οι 13 λέξεις που πρέπει να βάλω στην ιστορία μου μέσα.. αρχίζουμε λοιπόν...

¨Ηταν ξημέρωμα Τρίτης, όταν ξαφνικά άκουσα ένα δυνατό θόρυβο...σηκώθηκα απο το κρεβάτι αναμαλλιασμένη, και βγήκα έξω στο μπαλκόνι  για να δώ τί γίνεται... ένα σύννεφο σκόνης είχε πλυμμυρίσει την ατμόσφαιρα τριγύρω... δεν έβλεπες ούτε την μυτή σου.. ε, βοήθησε λιγάκι και η τσίμπλα που δεν έλεγε να ξεκολλήσει απο το μάτι... ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται φωνές απο παντού... δεν καταλάβαινα όμως τι λέγανε.. γινόταν ένα κομφούζιο... σιγά σιγά άρχισα να διακρινω κάποιες λέξεις και να βγάζω κάποιο νόημα... είχε πέσει λέει ένα μικρό φορτηγάκι πάνω στα σακιά που είχε μέσα άμμο, για τις εργασίες της διπλανής πολυκατοικίας....ευτυχώς δεν έπαθε κανείς τιποτα...

"ε, δεν βαριέσαι" λέω, .. "αφού δεν τραυματίστηκε κανείς, μικρό το κακό.."

πήγα ξανά μέσα για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου και να ετοιμαστώ.. είχα κανονίσει απο την προηγούμενη μέρα με την φιλενάδα, να πάμε να κοιτάξουμε καμια βιτρίνα... συναντιόμαστε τελικά στο μέρος που είχαμε δώσει ραντεβού...ήτανε καλοκαίρι, και όπως καταλαβαίνετε δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση στα μαγαζιά...μπαίνουμε λοιπόν σε ένα μαγαζι με τζιν.. γυναικεία - ανδρικά.... χαιρετάμε την πωλήτρια που ήδη μας γνώριζε, και άρχισε να μας δείχνει διάφορα παντελόνια... διαλέξαμε κανά δυο και κινήσαμε προς τα δοκιμαστήρια... έλα όμως ντε, που όλα τα δοκιμαστήρια, αντρικά γυναικεία ήταν όλα μαζί!!!!! με το που σκάμε μύτη προς τα κει, η κουρτίνα σε ένα ήταν μισάνοιχτη.. και βέβαια κάποιος ήταν μέσα... και φαντάζεστε βέβαια πως ήταν... ημίγυμνος.... και ένα σώμα, .... πωπω , τύφλα να χει ο καινούργιος Τζεημς Μποντ... εγώ;;;... ξέχασα και το όνομα μου.... η φίλη μου;;.. τρεις χειρότερα... ασάλευτη.. στήλη άλατος... μας πήρε χαμπάρι που λες ο τύπος, μας έσκασε ένα ωραιότατο χαμόγελο, φόρεσε το μπλουζάκι του με άνεση και βγήκε προς το μέρος μας.. πόσο αμήχανα ένιωσα εκείνη την ώρα, δεν λέγεται...τέλος πάντων... πέρασε αυτό... με τα πολλά ψωνίζουμε και αποφασίζουμε να πάμε για καφέ.. πάμε και καθόμαστε στην καφετέρεια που δούλευε ο ξάδερφος την Βαλεντίνας, ο Πέτρος... όλο γέλια και χαρές εμείς επειδή η πτήση μας ήταν σε 8 ώρες, δεν προσέξαμε τον άνθρωπο που καθότανε μόνος του ακριβώς απέναντί μας...έρχεται που λες ο ξάδερφος για να παραγγείλουμε.. λέει η κάθεμια τί θέλει, και συνεχίζουμε την κουβέντα μας ανέμελες.... μας φέρνει τα πράγματα ο Πέτρος, και μαζί με αυτά και ένα χαρτάκι...

"τί είναι αυτό καλέ;;".. τον ρωτάμε..

"αν δεν το ανοίξεις να το διαβάσεις, δεν πρόκειται να μάθεις"...

αρπάζουμε λοιπόν το χαρτάκι όλο περιέργεια και οι δυο, και διαβάζουμε το περιέχομένο του.. "ΚΕΡΑΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ" ... με την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας, αρχίσαμε να κοιτάμε δεξιά και αριστερά... και τότε... ναι, ο τύπος που καθότανε απέναντί μας, ήταν ο τύπος απο το δοκιμαστήριο... αμαν... και τώρα;;;... τί κάνουμε;;;...

"ρε σύ", λέμε στον Πέτρο... "αυτός είναι που είχαμε δει προηγουμένως σε ένα μαγαζί ..."

 και του εξηγήσαμε το όλο σκηνικό... ξαφνικά ακούμε τον Πέτρο να φωνάζει, ....

"Παύλο, έλα να σου γνωρίσω κάποιες κοπέλες..." ...

"βρε ηλίθιο τον γνωρίζεις;;;".. του απαντήσαμε και οι δυο με μια φωνή...

"μα φυσικά... είναι γείτονας μου..." ..

έρχεται που λες ο Παύλος με τους υπέροχους κοιλιακούς, και κάθεται μαζί μας...

"να σου γνωρίσω την Ελενα και την Βαλεντίνα"..

εμείς;;;... κόκκαλο...

"χάρηκα" μας είπε,

και έτεινε το χέρι του για να μας χαιρετήσει... σαν να ξυπνάγαμε απο λήθαργο και οι δυο, τον χαιρετίσαμε και εμείς..

 "Ο Πάυλος, έίναι μέλος σε μια ορχήστρα, και ετοιμάζονται να ηχογραφήσουν το πρώτο τους τραγούδι..."

ακούστηκε να λέει ο Πέτρος... τέλος πάντων.. να μη σας τα πολυλογώ, πέρασε η ώρα ξετυλίγοντας τις ζωές μας...στο μεταξύ είχε σχολάσει και ο Πέτρος και ήρθε και αυτός στην παρέα...

"Νυστάζω,"

ξανακούστηκε η φωνή του Πέτρου να λέει,... αμαν πια... έχει μια μανία αυτός ο άνθρωπος να διακόπτει παντοτινά μα παντοτινά σας λεώ, την πιο ακατάλληλη στιγμή...

"λοιπόν, τί θα γίνει, θα φύγουμε;;...."

ακούγεται για ακόμα μια φορά...

"ναι, εντάξει, θα φύγουμε....φαγώθηκες" ...

του λέει η ξαδέρφη του στο αυτί...

"ώχου μωρε, πως κάνεις έτσι... ξανάέλα άυριο... θα είναι εδώ και πάλι για να τον δεις".

η Βαλεντίνα έβραζε απο θυμό...

"βρε άχρησε ξάδερφε, φεύγω σε λίγες ώρες για καλοκαιρινές διακοπές... πότε θα τον ξαναδώ;;;.. μετά απο ένα μήνα;;;.. κάνε ξάδερφο να δεις καλό μετά σου λένε..."

του απάντησε, ενω εγώ και ο Παύλος είχαμε ξεραθεί απο τα γέλια βλεπωντας τα δυο ξαδέρφια να τσακώνονται... ε, τελικά κάτσαμε κανα μισάωρο ακόμα, και είπαμε να ξαναβρεθούμε όταν επιστρέψουμε απο τις διακοπές... έτσι και έγινε... τώρα η Βαλεντίνα με τον Πάυλο είναι μαζί, έχουν ένα πανέμορφο μωράκι, ο Πέτρος συνεχίζει να διακόπτει πάντα την πιο ακατάλληλη στιγμή, ... και εγώ, .. είμαι η νταντά ...

οι δικές μου λέξεις είναι : σήμερα, άγνωστο, γιατί, υπάρχω, ψέμα, φάρος, χρώμα, αντοχή, φύλλα, βροχή, ειρωνία, μουσική, τέλος...

και με την σειρά μου, προσκαλώ για να παίξουνε τους...

haroulinda

santourman

ageras 

kifa,

altamira

gl

emaki (και πάλι :D)

stasis

dimitrapan

deos

jorge

gate

rapsodos

άντε παιδιά, καλή συνέχεια... α, και όσοι δεν έχουνε blog, πατουσίτσα μου για σένα το λέω, θα γράψετε στα σχόλια όπως πολύ σωστά διευκρίνισε το emaki μας.. φιλιααααααα....