Όρκισα,  ενόρκους,  τα  παράπονα

διόρισα , τον πόνο δικαστή

κι’ είπα, να δικάσω τα  παράλογα

εκείνα,  που  μου  προκαλούν  οργή.

Πρώτα , στο  εδώλιο  τα  …Όνειρα

κάθισα,  χωρίς  να το σκεφτώ

κράταγα,  στοιχεία  αδιάσειστα

κι’, ένα  κατηγορητήριο  σωρό.

Με  διασπορά, ψευδών μελλούμενων

να  εξηγήσουν  έπρεπε  γιατί

όμορφη,  πάντα  αισιόδοξη

προέβλεπαν,  θα είναι  η  ζωή?

Δίπλα  την  …Ελπίδα  κατηγόρησα

για σκιώδη  συμπεριφορά,

πιότερο  ακόμη το  προχώρησα

εγκαλώντας ,  τα …  ιδανικά .

Τον  έρωτα  επιπλέον  προσδιόρισα

συνένοχο,  για  την  καταστροφή

που , με τη …φιλία  συνηγόρησαν

προδοσίας ,  να  γευτώ  φιλί.

Απαίτησα , γι’ αυτά  τους  τ’ αδικήματα

δίκη,  κεκλεισμένων  των θυρών

μάρτυρες   μου,  άλλα  συναισθήματα

δέσμια,  των  αναφιλητών.

Επικίνδυνα  ανάλγητοι  οι κίβδηλοι ,

σχεδιάζανε  κρυφά,  ομαδικώς ,

δίχως  τσίπα  φαύλοι , ψευδεπίγραφοι,

να  τρελαίνουν  το  μυαλό  μου , επιμελώς.

Σκευωρίας  όλοι  τους  ανάδοχοι

επεδίωκαν,  μη  δε  αντιπαροχής,

εργολάβοι  ν’ αλλοιώνουν  οι  απαράδεκτοι

το απάνεμο  τοπίο της  ψυχής.

Κάθε  αναφορά  μου,  υποστήριξε

του  εισαγγελέα  ο  θυμός,

καταπέλτης   και   ο ίδιος,  ζήτησε

άμεσος ,  ταχύς   σωφρονισμός.

Οι  πανάθλιοι  ήταν  σπείρα,  αποδείχτηκε

από  μαρτυρίες  σωρηδόν

ως  εκ’ τούτου,  τιμωρία  π’  εισηγήθηκε

μόνο,   η  εσχάτη  των ποινών!

Οι  ένορκοι  εκεί  επιφυλάχτηκαν,

με   παρέμβαση ορθά  του δικαστή

δεδομένα,  να  σταθμίσουν  διατάχτηκαν

πριν,  η  ετυμηγορία  εκδοθεί.

Η  αγωνία  μου  στα ύψη  βρήκε  πρόφαση,

χτύπους  να μετρά  των  ρολογιών

…αθώοι , σαν ακούστηκε  η  απόφαση

διαμαρτυρήθηκα ,  πως  είναι δυνατόν?

Ελεύθεροι , καθίστανται  επικίνδυνοι

στο θεό ,  είν’  αδικία  και  πλεκτάνη

πρέπει  αμέσως, να  αναιρέσετε

την  ανιστόρητη,  δικαστική  σας  πλάνη!

Βίαιη   προσαγωγή,  διατάσσει  ο  πρόεδρος

έξαλλος ,  για   προσβολή  θεσμών,

χειροπέδες  σαν μου  βάζαν  έντρομος

…κάθιδρος,  ξυπνούσα στο…  παρόν!