Έρωτα!   Σαν …υπέκυψα  στην  τολμηρή  σου  ακίδα

να,  αποθέσει μέσα  μου  ευωδιαστή ελπίδα,

δέχτηκα, που ήρθες  σαν φιλί  για να,  με ταξιδέψεις

του  Μάη,  αγριολούλουδο στεφάνι να,  μου πλέξεις

παιάνισμα  χαρμόσυνο  στα  γκρίζα,  όνειρα μου

ολόδροση  σταλαγματιά  στα  ακροβλέφαρα μου

   κι’ ολόθερμα,  περπάτησα  στ’  αγνό σου μονοπάτι

για να,  γευτώ  τ’ αλλιώτικο που …έταξες,  το κάτι.

Έρωτα!   Υστέρημα  ψυχής,  απόθεσα  για σένα

γονατιστός, προσκύνησα στο κάθε, ένα σου νεύμα

θεωρώντας  ύψιστη τιμή  να,  είμαι  οπαδός σου

εφάρμοσα  τ’  αθέμιτο  μόνο,  προς όφελος σου

…ωθώντας   προσδοκίες  μου να,  ξεκρεμάσουν άστρα

θυσίασα  το είναι  μου  ν’  εκπορθήσω  κάστρα

κι’ αψήφησα  συνειδητά, εφαρμογές του νόμου

για  να σε  χρίσω  απόλυτο, … υπέρτατο Θεό μου!

‘Έρωτα!  Αναπάντεχα  μ’ απόστρεψε η ματιά  σου

λαβωματιά ,  βαθιά  πληγή  πως , έγινε  η θωριά  σου

φέρνοντας  έτσι,  απρόσμενα,  μίσος  αντρειωμένο,

 στα στήθη  όπου  προσάραξε  βίαια, ανεμοδαρμένο,

τσακίζοντας  μες  τη καρδιά  όλα  τ΄ ιδανικά σου

εκείνα,  που χρωμάτιζαν  αισίως  τη χροιά σου

αποστερώντας μου  πνοή , ανάσας  μου  ικμάδα

 που  κράταγαν  αμόλυντη των  ιδεών σου δάδα!

Έρωτα!  Έχεις  χάρισμα  καρδιές να, διαφεντεύεις,

ατίθασα,  παράλογα,  μπορείς και  τιθασεύεις 

κι’ αν  ξάφνου, γίνεσαι  βοριάς , ανήμερο θηρίο

κι’ η  παγερή σου η ματιά  μέταλλο μοιάζει κρύο,

ξέρεις   πως,  είναι αυθόρμητες,  δικαιολογημένες,

  …κατάρες   τόσες  σαν  ακούς  από  ερωτευμένες

ψυχές ,  που  σε …πιστέψανε  μα , έχεις  διαλύσει

αφού,  έριξες  το σπόρο σου  σ’ αυτές,  να  ξανανθίσει!