Στα απρόσμενα του κόσμου

έστησα ευήκοον ους

να …συλλάβω των  ανθρώπων

τα …όμορφα  που κρύβει  ο  νους.

Παραδόξως  στη σιωπή μου

μπας  και …πιάσω κάτι τι

σκεπτικό καλό ούτε, ένα

μόνο πόνος και οργή!

Σκέφτηκα  να ξανακούσω

μη δεν άκουσα καλά

δε μπορεί ,κανείς στο κόσμο

να μη σκέφτεται …σωστά.

Μα και πάλι κάθε ήχος

κάθε σκέψη και ειρμός

φτάνανε γεμάτα  θλίψη

τα  πλημύριζε  θυμός!

Έκανα σιγή ιχθύος

αφουγκράστηκα βαθιά

 μη τυχόν μ’ είχε  ξεφύγει

λεπτομέρεια καμιά.

Μέσα όμως και σε τούτη

νεκρική  που λεν σιγή

σκέψη, μια καλή δε βρήκα

…ιαχές και  οδυρμοί!

Είπα,  ν’ αλλάξω  θέση

μήπως  έφταιγα εγώ,

το  ακραίο τούτο δείγμα

δε μπορούσα να  δεχτώ.

Στριφογύρισα και ξάφνου

έκπληκτος,  ομολογώ,

…πιάνω  ευχή,  ήταν μιας  μάνας

στο μονάκριβο της  γιό!!!