ΚΟΛΥΔΡΙΟ  ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Προ…σ…τιχοπλόκους το ανάγνωσμα...

Περί  ενάτη πρωινή

μου ήρθε ιδέα  φαεινή.

Ν΄ αναπτύξω  επί τροχάδην

τάχιστα που λεν, εν’  βάδην

έπ’  ωφελεία του συνόλου

τα παρακάτω, περί κώλου.

Ίσως, σας φανεί γελοίο

μα, δεν είναι διόλου  αστείο.

Παραδείγματος και χάρι.

Τον προδότη  τον Ιούδα

που εγκαταλείπει θέση,

δεν τον ξεφωνίζουν όλοι,

να χαθείς,  βρε… κωλοχέστη?

Κάθε μέρα που περνάει

όλοι στο μυαλό, τι έχουν?

Μεροδούλι, μεροφάι,

σαν τρελοί μόνο να τρέχουν

μήπως και δουν ανάσταση

σκέτη,  κωλοκατάσταση.

Κι’ όσοι δεν τα βγάζουν πέρα

και γκρινιάζουν στην Ελλάδα,

όταν άλλοι τους ρωτούνε

φίλε, τι έπαθες εσύ?

Τι απαντούν  όλο ζοχάδα?

Αι  σιχτίρ …κωλοζωή!

Οι πολιτικοί που κράζουν 

στα μπαλκόνια κάθε τόσο,

περισσότερα θα δώσω

κι’ όλο τάζουν, και  ξετάζουν

ε’ όταν βγουν  πάλι δεν λέμε,

…κωλοδάχτυλο  μας  βάζουν!

٭

Πονηρά  όταν πηγαίνει

κάποιος, να στη βγει  πλαγίως

και σου ανάβει τα λαμπάκια

δεν θυμώνεις  και  παγίως

του φωνάζεις  εμπαθής,

ρε!  Κωλόπαιδο θα δεις.

Άσε  πια κάθε … Αθηναίο

από το κατσικοχώρι.

Απηνής  πρωτευουσιάνος

που, αν τυχόν  επαρχιώτης

τύχη στην Αθήνα να έρθεις

λες και του  έβγαλες  το  μάτι,

σου αμολάει  γεμάτος  άχτι,

ρε! … Κωλόβλαχε, δε βλέπεις!

Όποιον σκύβει  όλο  μέση

και το  παίζει χατζατζάρης

για, να κάνει εκδουλεύσεις

πως, θα το αποκαλέσεις

το δουλοπρεπή,  ερίφη?

Ούστ, δεν λες

 βρε …κωλογλύφτη!

Γι’ αυτό σας  τα γράφω  τούτα

μήπως  δείτε την αλήθεια.

δεν είν’ όλα παραμύθια

όπως κακοήθεις λένε.

Όποιος  ειν’ διαβόλου κάλτσα

δεν τον ξέρουν κωλοφάτσα?

Σοβαρά θες η  αστεία,

όσοι μύστες  το γνωρίζουν

δεν το συζητούν με στόμφο!

Αχ  ο πισινός  ρε μάγκες

άμα τύχει και σου…κάτσει, 

γλύκα  έχει τεραστία!

Τους…ειδήμονες ως τόσο

σαν  τους πιάνει η τσιμπίδα

πάντοτε, ποιούν τη νήσσα

και δηλώνουν εν’ αγνοία!

Ούτε ξέρω, ούτε είδα.

 Τι  εστίν πρωκτολαγνεία?

Άμα τους ρωτούν ευθέως.

Λύσε μας την απορία?

Σε  παράπτωμ’  απ’ τα ίδια

σ’ είδαν στα στενά  του  βόλου.

Έξαλλοι  τότε,  φωνάζουν.

Άκου, κύριε…κακοήθεια!

Εκεί,… μάθαινα ιστορία

για, το…κολο-σό της Ρόδου!

Εμ, τον άλλο που η τύχη

διαρκώς κέφια του κάνει

μια  ζωή όλο κερδίζει

και ποτέ  του, να μη χάνει!

Οι  ζηλοφθονούντες όλοι,

με φαρμάκι και κακία,

δεν φωνάζουν τετριμμένα

πω, πω, πω, κωλοφαρδία!

Ως κι’ ο  γύφτος τη μαϊμού  του

 σαν τη έβγαζε σεργιάνι

που  έλεγε  τη Βουγιουκλάκη

όλο νάζι, να του κάνει?

Στο φινάλε τι ζητούσε

ύστερα από τη ρούμπα?

Άντε βρε χαριτωμένη,

φέρε και μια κωλοτούμπα!

τσάφα, τσούφα, τσάφα, τσούφα

τα παλιά εκείνα τρένα

που  έμοιαζαν στην ανηφόρα,

να  αγκομαχούν  τα’ έρμα

και  ο σταθμάρχης,  με, ένα νεύμα

φώναζε στους επιβάτες

εδώ,  ο σταθμός  της Σούρπης

έφτασε ο κωλοσούρτης!

Και   οι απόκριες ακόμη

έχουν και δεν λέω ψέμα

σχέση, άμεση στο θέμα!

Ποιος, ξεχνάει  την ωραία,

με τα μάτια τα μοιραία

και ντυμένη τόσο φίνα

όλο  χρώμα,  κολομπίνα?

٭

Και, στο μετεξεταστέο

  πού έμεινε σκέτη  μπουκάλα?

Η προσφώνηση δεν είναι,

Πρόσεξε!  Βοίδοκεφάλα, 

  φέτος για, να τη περάσεις,

…στρώσε  κώλο να διαβάσεις!

Οι παλιότεροι  διαβάτες,

των αλόγων  οι αναβάτες,

στριμωγμένοι απ’ το κρύο

 στο παλιό  …κωλοχανείο

δεν στεκότανε, να φάνε,

περιμένοντας  αράδα

καυτερή  τη φασολάδα?

Κάποιοι,  αυτά  σαν μελετήσουν,

μπορεί ,να χουν αντιρρήσεις.

Να σκεφτούν  παρεμπίπτοντος,

τι  γελοίες θεωρήσεις!

Θα τους πω, τα λεν’ εκ’ δόλου

γιατί,  δείχνουν  οι ενδείξεις.

…Είν’  ‘εννιάμερα’ του κώλου!

Το συμπέρασμα μας  άρα…

Συμπληρώστε… .κωλοφ …!!!