Eίναι και αυτά τα βράδια που νιώθεις το αεράκι να χαϊδεύει απαλά την πλάτη σου.Να γδύνει αισθησιακά τον εγωισμό σου και να γίνεται ένα με την σάρκα σου για να γαργαλήσει σπασμωδικά το αδύναμο εγώ σου που τόσο καιρό κάλυπτες καλά κάτω από χίλιες δυο ηλίθιες προφάσεις. Απέναντι μια βαρκούλα. Αγκυροβολημένη μεσοπέλαγα φλερτάρει με τα κύματα.Ακόμη και αυτή. Με την αγέρωχη και όμορφη κορμοστασιά της. Κι εσύ εκεί.Να σκέφτεσαι αν θα φλερτάρεις την μοναξιά τώρα στο ρεπό της ή θα παίξεις το μήλο της έριδος όταν θα έχει κατσικωθεί στον επόμενο υποψήφιο για να την ταμπουρώσεις ξανά μέσα στο κελί των απεγνωσμένων συναισθημάτων.Κοίτας κάτω. Η τσάντα σου.Έχεις μέσα ένα πακέτο τσιγάρα. Τσιγάρο.Το τελευταίο. Άλλωστε, υποσχέθηκες στον εαυτό σου να μην κάνεις άλλο. Τελείωσε το μαζί με τα λάθη της ζωής σου. Κι αύριο που θα ξημερώσει πάρε την βαλίτσα με τα όνειρα εκείνα που νταντεύαμε μαζί και πάτα πάνω στην σελίδα την άδεια...Εκείνη την λαμπερή που κάποτε λιμπίζοσουν να γυρίσεις με όλες τις σκοτούρες που είχες στο κεφάλι σου...Ναι, μπορείς να το κάνεις...Είσαι ελεύθερη να σμίξεις με το άνεμο και να γίνεις ένα με αυτόν... Ως το αύριο και το πιο ύστερα αύριο...