Δεν  ισχυρίζομαι  ότι,  διαθέτω  

θεία  φώτιση  ώστε,

 εκ’  των  προτέρων  να  διαβλέπω

στο  αποτέλεσμα  των  πράξεων  μου,

την  τελειότητα.

Μετά   βδελυγμίας,   προσπερνώ

την  υπερφίαλη  αντίληψη

του  ξέρω  τι,  θα  συμβεί  και,  πότε

       θεωρώντας   εκ’ προοιμίου,  πράξεις  μου

αναλλοίωτες.

Αποχαρακτηρίζω   μια  απλή  εκτροπή

  ευφυΐας   ως,  προσόν  μέγιστο

για,  μια   άνευ  διόρθωσης 

  πορεία,  στην  ονειρική…  σφαίρα 

του…   αλάθητου.

Σφοδρός   πολέμιος   της   αλαζονείας

δεν  συνταυτίζομαι  στο  ημίφως ,

με  την  παραδοχή  της   αυθεντίας 

δίχως,   αποδεικτική   βαρύτητα 

της   επαλήθευσης.

Στην  …προσωρινή   μου  διαδρομή  

δυσθεώρητος   ελλοχεύει   ο  κίνδυνος 

εν’  … αγνοία  μου   ελπίζω,  

μετατόπισης  του  θεμιτού,   απεχθέστερα

του  εφικτού.

 Διότι,  στην  …τροχιοδεικτική  αξίωση

των   απαιτήσεων  μου 

   αυταπόδεικτα,   παραδείγματα   λαθών,

  αποδεικνύουν   περίτρανα   το  ότι,   είμαι…

…Ανθρώπινο  ον!