Ωχ!  Στραβή  μου  μέρα,  κακή  μου  τύχη…  βαρυγκώμησα  όταν,  εντελώς  ξαφνικά …έπεσα  πάνω,  στον  άσπονδο …φίλο  μου,  τον  Λάκη.
Κρατώντας,  φακό  έστεκε,  καταμεσής  του  δρόμου  καταϊδρωμένος ,  συγχυσμένος  και, πλήρως  απογοητευμένος  τόσο,  που  τον  λυπήθηκα.
Πλησίασα,  τον  έπιασα  από  το  μπράτσο μιλώντας,  όσο ποιο  ήρεμα  μπορούσα  για,  να μην  τον  τρομάξω  και, τον  τράβηξα  χαλαρά,  στο απέναντι  πεζοδρόμιο.
…Καλέ  μου  φίλε!  Τι  κάνεις  καιρό  έχω,  να  σε  δω  γιατί…  παρκάρισες  στο  δρόμο  κινδυνεύοντας,  να  πέσει  πάνω  σου  κάποιο  αδέσποτο  αυτοκίνητο?
«Μου  απάντησε,  με  εκείνη την  παροιμιώδη  του  ατάκα  αλλά…  με  ύφος  χαμένο»…
 Άστα  κύριε  Μάκη  μου  άστα,  ψάχνω… ολοκλήρωσε,  αναστενάζοντας  εκ’ βαθέων.
Και, τι  στο καλό  ψάχνεις?
Έναν  ουσιώδη μάρτυρα  αλλά… δεν  μπορώ, να  τον πετύχω  πουθενά!
Τον  χρειάζεσαι  για  δικαστήριο? Ξαναρώτησα,  με διάθεση, να βοηθήσω.
Όχι!  Απάντησε  ψυχρά.
Παράνομο  γάμο,  με …όφελος   την  Ελληνική  ιθαγένεια?
Ούτε!
Τότε,  κληρονομιά  η  διαθήκη?
Μήτε  το,  ένα  μήτε  το,  άλλο.
Πες  το χριστιανέ  μου,  με  το τσιγκέλι,  θα  στα  βγάζω  που  ψάχνεις  με    φακό, σαν  άλλος   Διογένης!
Ανασκουμπώθηκε,  προτού  συνεχίσει…
Αν  σου  πω κύριε  Μάκης  μας   μπορεί, να σε πιάσει  ανατριχίλα  συμπλήρωσε,  ψιθυριστά.
Ναι  αλλά… αν  μπορώ, να  κάνω  κάτι,  θα  πρέπει  και,  να  γνωρίζω …δεν νομίζεις?
Εντάξει  κύριε  Μάκης   μας  αφού,  επιμένεις …
Έσκυψε  στο  αυτί  μου  εμπιστευτικά  και , μου  εκμυστηρεύτηκε…
Αναζητώ,  μάρτυρα  περιωπής  για,  «κόμπιασε   πάλι  προτού,  το  εκστομίσει»  … Για  έγκλημα   ολοκλήρωσε,  κοιτώντας   τριγύρω του συνωμοτικά…
Στο  άκουσμα  του λόγου,  ένα σύγκρυο  διαπέρασε  την  σπονδυλική  μου  στήλη  τέτοιο,  που  γουρλώνοντας  τα  μάτια,  ξαναρώτησα  αναστατωμένος. 
Άκουσα  καλά  η  με  ξεγέλασαν  τα  αυτιά  μου?  Ανέφερες  την  φρικιαστική  λέξη  έγκλημα  η  μήπως,  λανθάνω?
Ξανακοίταξε  τριγύρω  ύποπτα , κουνώντας   την  φορά  αυτή  καταφατικά,  το  κεφάλι  του  προτού,  συνεχίσει.
 ….Άκουσες,   καλά  κύριε  Μάκης  μας,  πολύ  καλά. 
Φυσικά   Λάκη  μου  όπως   πάντα, θα  αστειεύεσαι ? Αποκρίθηκα  μειδιώντας  σίγουρος  για  το,  καλαμπούρι  του.
Δεν  αστειεύομαι  καθόλου  και, στο  αναφέρω  επί  λόγου  γνώσεως  ευελπιστώντας , στην  εχεμύθεια  σου.
Στάσου  Λάκη  μου  γιατί,  τέτοια  χαμπέρια , είναι  άκρως  επικίνδυνα  χώρια  που  οδηγούν  σε  δύσβατους  ατραπούς,  καταλαβαίνεις  βέβαια  τι  θέλω,  να  πω.
Ότι  και,  να  μου  αναφέρεις  όσο  κι’ αν  προσπαθήσεις , να  μου  αλλάξεις  γνώμη  κύριε  Μάκη  μας  εγώ,  το αποφάσισα.  Θα  το κάνω  και,  μάλιστα,  πολλαπλό!
Δηλαδή,  αμέτι  μοχαμέτι  έβαλες  πλώρη,  να σε  μπουζουριάσουν?
Μωρέ  μέχρι  ισόβια  δέχομαι  άλλωστε,   της  φυλακής  τα σίδερα , γεμάτα  με  λεβέντες … αντέταξε  τροποποιημένη,  «ποιητικά»  την  πασίγνωστη  ρήση!
Εντάξει,  εντάξει  προσπάθησα  να  τον  συνεφέρω   μα…  γιατί,  τέτοιος  θυμός,  τόσο  κακό  σου  έκαναν ?
Μόνο  κακό  κύριε  Μάκης  μας!  Δεν  μπορείς  να  φανταστείς  σου  λέω  που ,με  έχουν  φτάσει,  στον  νυν και  αείν.
Από  καμιά  τράπεζα,  για  δάνειο?  Επανήλθα,  γεμάτος  περιέργεια.
Μπα.
Τίποτε  τοκογλύφοι?
Καθόλου.
Δημόσια  προσώπατα ?
Ποιος  ασχολείται,  με  δαύτους!
Ε’  τότε,  μήπως  στα  …πέρασε,  θέλω  να  πω  και , μετά  συγχωρήσεως,  …Εραστές   της  συζ… καταλαβαίνεις  τι  εννοώ.
Αν  υπονοείς  την  κυρά  Λάκενα, πρότυπο  αθωότητας  κύριε  Μάκης  μας!
Όμως   Λάκη  μου, «συμπλήρωσα  προβληματισμένος»  απ’ τα  διάσπαρτα  που  έχουν  περιέλθει  στην  αντίληψη  μου  περί  κακουργημάτων  οι  μάρτυρες , αποφεύγονται  διακαώς  εσύ,  γιατί  σώνει  και  καλά,  τον  επιζητάς?
Απλούστατα!   Διότι,  δεν  επιδιώκω  μάρτυρα   αυτόπτη των  εγκλημάτων  ως   προκάλυψη  τον  θέλω,  κάτι  ας  πούμε, σαν  προπέτασμα  καπνού  δηλαδή, να  θολώσω  τα  ύδατα,  αντιλαβού  κύριε  Μάκης  μας,  τι  εννοώ ?
Αν  και,  τάχα  τελείως  χαμένα,  προσποιήθηκα  ότι,  προσπαθώ  συνεχίζοντας!  Και,  γιατί  παρακαλώ  τοιούτη,   παραλλαγή?
Να…  μετά  το  …ανομολόγητο  όταν,  θ’  αρχίσουν,  το  ψάξιμο  ενώ,  οι  ερωτήσεις   περί  δολοφόνου,  θα  πέφτουν  βροχιδών  εκείνος ,  θα  δηλώσει  πως  κατά  την  ώρα  των συγκλονιστικών  γεγονότων   ήμασταν  αντάμα,  παίζοντας  τάβλι  στο καφενείο  ώστε,  να  αποδειχτώ   κατάλευκη  περιστερά!
Πω,  πω  θηρίο  Λάκη  όλα  τα  σκέφτηκες   αλλά… με  τις  τύψεις  δεν  μου  εξήγησες  πως, θα  ζήσεις  την  υπόλοιπη  ζωή  σου ,με  δαύτες?
Μπα  και, γιατί  παρακαλώ,  να  νιώθω  τύψεις?
Για  όλες  εκείνες  τις  αθώες  ψυχές , που  επιμένεις,  σώνει  και  καλά , να …καθαρίσεις!
Σιγά,  μην  νιώσω  βαρυποινίτης   για, έναν θρεμμένο  κόκορα  και , μερικές  αλανιάρες   πουλάδες…
Έξυσα  το  κεφάλι  μου  καθώς,  ένοιωθα  τα  λαμπάκια  μου,  ν’  ανάβουν  επικίνδυνα  επανερχόμενος   προς  επαλήθευση,  στο  θέμα.
Βρε  Λάκη  συγνώμη  αλλά… τόση  ώρα , για  πετεινάρια  και,  κότες   μιλάγαμε?
Εμ’  τι  άλλο!   Του γείτονα,  που  νύχτα,  μέρα  κακαρίζουν  και,  με  κρατάνε  διαρκώς   άυπνο.
Δηλαδή  τα  εγκληματικά  σχέδια,  με  τον  μάρτυρα  που  ανέφερες  ήταν…
Αφιλότιμε  παρλαπίπα…  σκέφτηκα  τώρα ,  θα  σου  δείξω  τι  εστί  δολοφόνος  μα,  δεν  τον  πρόκανα  γιατί,  ξεκαρδισμένος  στα  γέλια  την  είχε  …κάνει   σαν  …ψευδομάρτυρας  προτού  προλάβω,  να  διαπράξω  το  εις   βάρος  του …Τελετουργικό,  εγκληματικής   πραγματείας…!