Πισινέ  μου!  Μήπως  μπορώ  να μάθω  ποιος  είσαι  και,  τι στο  καλό  επιδιώκεις με το  να,  μ’ ακολουθείς , τρέχοντας  ξωπίσω  μου  εκ’ του σύνεγγυς? 

 Μπροστινέ  μου!  Μπορεί  να μην γνωριζόμαστε  αλλά, σε πληροφορώ  ότι,  είμαι  ο  δύο  και,  παρ’  ότι  δεν  γουστάρω  να  σε ακολουθώ , με  σπρώχνει  ξωπίσω  σου  ο τρία!
Εσύ  ρε τρικολόρ  και , το  λουρί  της  μάνας   η  πως  αλλιώς,  να σε  χαρακτηρίσω,  με  ποιο δικαίωμα, ωθείς  έτσι  κακόγουστα  πάνω  μου  τον  δύο  εγώ, σε   έχω  ποτέ,  ενοχλήσει?
Με το δικαίωμα,  που  μου  δίνει  η  σπρωξιά   του  τέσσερα  μοναδικέ  μου!
Καλά  βρε  τέσσερα  κακά  της  μοίρας   εσύ  πάλι,  δεν  ντρέπεσαι,  να  σπρώχνεις  τον  τρία  έτσι  που,  να  ενοχλεί  τον  μπροστινό  του  δηλαδή  τον  πισινό  μου  και,  εκείνος  με  την  σειρά  του,  να  αδιαφορεί  για  τον  μπροστινό  του  δηλαδή  εμ’ ένα…
Ε’  τώρα  πως,  να  εξηγήσω  την  άκομψη  προσπάθεια  του  πισινού  μου  εννοώ  του  πέντε , που  με  πιέζει  αχαρακτήριστα  τόσο,  που  εξαναγκάζομαι  προς  αναζήτηση  χώρου,  να  μετακινώ  όλους  τους   πισινούς  σου  φίλτατε!
Πέντε,  έχω  την  εντύπωση  πως , με  πέντε  φάσκελα  τελικά εσύ,  θα  πληρώσεις  την  νύφη!
Και,  γιατί  παρακαλώ  εγώ?  Ο  φταίχτης  κατ’  εμέ  είναι , το  αφιλότιμο  έξη  που  κρατάει  πισινή,  κάνοντας  την  πάπια…
Τι  λες  μωρέ,  εξευγενισμένε  πισινέ  του  μπροστινού  εγώ,  κάνω την  πάπια  η  ο  επτά,  που αφού  πρώτα  με  σπρώξει   μετά,  σφυρίζει  αδιάφορα.
Τελικά  επτά  για, να έχουμε  καλό ρώτημα , ποιος  σκουντάει  ποιόν  και , οι  μπροστινοί  των  πισινών  μου , πέφτουν  διαρκώς  πάνω  μου?
Θα  ήθελα,  προτού  δώσω,  μια  πειστική  εξήγηση,  να ρωτήσω  τον  οκτώ,  ο  οποίος,  ναι  μεν  καταλαβαίνει  τις  πταιει  επί  του  πιεστικού  προβλήματος… αλλά,  διαρκώς,  κάνει ,  το  κορόιδο!
Άντε  τώρα,  μην  σε  σπρώξω  και, κατρακυλήσουν  οι  μπροστινοί  των  πισινών,  αχαρακτήριστο  πισινόμπροστινό  κατάλοιπο  που,  θα  με  πεις κορόιδο…

…Εννιά ,  μίλα  και  συ  γιατί  αρχίζω,  να  νευριάζω… για  τα  όσα  μπροστινόπισινοκολλητά  συμβαίνουν.

Κοιτάξτε,  το θέμα,  δεν  βρίσκεται  εννιά  βήματα  πριν  το τέλος ,  μα  αν εξηγηθεί  σφαιρικά  και , αναλυθεί  διεξοδικά , περιέχει  τέτοιες  αποκαλύψεις  ώστε,  θα βουίξει  ο  μπροστινός   μου  χώρια  που,  θα  την  βρει  μπαστούνια  ο  πισινός  μου .
Μάγκες !  Το  δέκα  το  καλό  προειδοποιεί .. μην  ασχολείστε  πολυπλοκότερα  με  τους  έμπροσθεν  των  πισινών  διότι  η  ματσαραγκιά  επί  του  πισινού  θεωρήματος  της αριθμολογίας  βρίσκεται,  στον  μπροστινό  του  πισινού  μου  ως  εκ’  τούτου πισινέ  του  μπροστινού  σου … σπρώχνε  γιατί ,  οι  αμέτρητοι  πισινοί  μου άρχισαν,  να   σπρώχνουν  και,  λίαν  συντόμως  μπροστινέ,  θα  εκτονωθώ  με  την  σειρά  μου , πιέζοντας  σε,  επί  του  πισινού  του  μπροστινού  σου… πιστεύω,  να  έγινα σαφέστατα,   κατανοητός…!