Στις  15  …κάποιου  μήνα  στο καφενείο  της  γειτονιάς  μπαίνει, ένας  ηλικιωμένος  και, λέει  στον καφετζή. 
Ξέρεις , γάνιασα  αλλά, από  αυτόν  το μήνα  και  μετά  είμαι συνταξιούχος  οπότε επειδή, θα πληρώνομαι σταθερά κάθε τέλος  του μήνα  τι λες  μπορώ, να πίνω  από έναν καφέ πρωί ,βράδυ και ,να σε πληρώνω  στο  τέλος  κάθε μήνα?
Ο καφετζής , αφού ζύγισε  το θέμα  απάντησε. 
Εγώ, προτείνω ν’ αρχίσεις τον καφέ από την αρχή του άλλου μήνα  ώστε, να με προπληρώσεις  για να μην  υπάρχει  πρόβλημα.
Ναι  αλλά, ο μήνας  έχει ακόμη δεκαπέντε και μέχρι τότε ο φουκαράς  πως ,θα απολαμβάνω, το καφεδάκι  μου  μετά,  αν σε  προπληρώσω και, στο ενδιάμεσο πάθω κάτι  ποιος,  θα χάσει?
Δηλαδή  σαν τι υπολογίζεις , να πάθεις  ?
Να  τα τινάξω, ας  πούμε!
Ε’ τότε, θα χάσουν οι κληρονόμοι σου  ενώ, αν μου χρωστάς  και τα τινάξεις  χάνω εγώ, που σημαίνει και, στις δύο περιπτώσεις  εσύ, βγαίνεις  κερδισμένος!
Ωστόσο , παρά  τα  πειστικά  επιχειρήματα  του  καφετζή  ο  συνταξιούχος , επέμεινε.
Υπάρχει  όμως  περίπτωση,  να  σε προπληρώσω  και  τα  τινάξεις  εσύ  τότε, πως  παίρνω  πίσω, τα προπληρωμένα?
Είδε και, αποείδε  ο  έξυπνος  καφετζής  και απάντησε  φουρκισμένος.
Χριστιανέ μου, αν τα τινάξω  πριν από  σένα,  θα σε καλέσουν στον  καφέ  κοίτα  το λοιπόν , να πιείς  όλους  τους καφέδες  μαζωμένους  ώστε, να μην χάσεις… προτού, χάσω την υπομονή μου και τα ...τινάξεις δίχως να πιείς, ούτε καφέ.!