Πολύ, με ξένιζε το γεγονός ότι, είχα καιρό να ανταμώσω εκείνον, τον ανεκδιήγητο φίλο μου το Λάκη τόσο, που άρχισα  ν’ αναρωτιέμαι
Βρε, μπας και, του συνέβη τίποτε? …

Μήπως  αρρώστησε?  κι’ ενώ, άσχημα προαισθήματα  με πλημύριζαν ξαφνικά…
Να σου και, εμφανίζεται μπροστά μου, σαν φάντης μπαστούνι αφήνοντας  με να τον κοιτώ,  με στόμα ανοιχτό , αποσβολωμένος…
Έλα  κύριε Μάκης  μας!  Μη κάνεις  έτσι δηλαδή , με είδες στολισμένο, κουστουμαρισμένο,  με παπούτσι γυαλισμένο στη πένα  που λένε και, τρόμαξες?
Όχι  αλλά….
Τι  αλλά, κύριε Μάκης  μας!  Λούστηκα , ξυρίστηκα , κουρεύτηκα, φίλησα το κουρέα μου και, σουλατσάρω είναι λόγος  αυτός,  να με θωρείς, σαν θέαμα αξιοπερίεργο?
Στη τελευταία του φράση κάτι με ενόχλησε ώστε, να επιμείνω…
Αν  άκουσα καλά φίλε Λάκη είπες  ότι, ασπάστηκες  το κουρέα σου?
Σταυρωτά  μάλιστα γιατί , δε κάνει? 
Προφανώς  Λάκη μου τον ασπάστηκες στο μέτωπο…
Ποιο μέτωπο κύριε Μάκης  μας  στα χείλια  με φιλί  ολόθερμο τον φίλησα!
Και, κάθισε  ο κουρέας  σου να τον ασπαστείς?
Αν κάθισε?  Ψοφάει, για τέτοια.
Λάκη μου!  Ψιθύρισα  όλος  απορία … Μήπως  είναι τοιούτος?
Ο  κουρέας  μου? Φυσιολογικός  με τα όλα του… Βασιλικότερος του Βασιλέως  που λένε .
Τότε, πως  δέχεται τους  ασπασμούς  σου ?
Εγώ, πως  αποδέχομαι να με κουρέψει?  Άλλωστε κύριε  Μάκη μας  είμαι γλυκοαίματος  χώρια  που κάθε φορά μου το λέει,  όπως  τον φιλάω εγώ άλλος  , δε τον έχει ματαφιλήσει. 
Περίεργο , πολύ περίεργο και,  δε μου λες , δε μου λες  τον  πληρώνεις  πριν η μετά τον ασπασμό?
Από μένα, να πάρει  λεφτά, ούτε κατά διάνοια  το αλισβερίσι μας  γίνεται σε είδος.
Καλά  εκείνος,  σε κουρεύει  εσύ, πως  τον ξεχρεώνεις?
Με φιλιά  και, χάδια…
Όπα!  Και, θωπείες  φίλε Λάκη,  δε νομίζεις  ότι, αυτό  παραείναι  τραβηγμένο?
Αφού του αρέσουν τα χάδια μου μπορώ ,να αρνηθώ?
Κι’ όλα αυτά, γίνονται  μπροστά σε κόσμο, σας  βλέπουν?
Ανάλογα  όπως,  μας τη δώσει…
Οι περισσότεροι  το ξέρουν  μαζί , μεγαλώσαμε και, δυο παιδιά! 
Πρωτοφανές  και, ανήκουστο!
Κύριε Μάκης  μας , δεν είμαστε δα  και οι πρώτοι!  Δε χαμπαριάζεις  τι γίνεται στην Αγγλία  η σε άλλα,  πολιτισμένα  κράτη.
Τι εννοείς  φίλε Λάκη!  Φιλάνε κι’ εκεί τον κουρέα τους?
Μόνο ….Που να δεις  τι άλλες  αταξίες  κάνουνε, θα φρίξεις,  κύριε Μάκης μας!
Εντωμεταξύ  τα  αίσχη.. θέλω να πω τα πάρε δώσε, με το κουρέα  σου τα γνωρίζει  η  αξιότιμος σύζυγος σου?
Ου, από τότε ,που ξεκίνησε το πατιρντί!
Και συναινεί?  Φώναξα  συγχυσμένος .
Βεβαίως… αφού  εκείνη, με κουρεύει είπε και, την …έκανε  χασκογελώντας  προφανώς,  φοβούμενος  την αναψοκοκκινισμένη  μου γκριμάτσα   προτού, εκραγώ…
Τι  να σου κάνω, ρε Λάκη  αλλά… δε  φταις  εσύ, εγώ  φταίω,  που δε έχω  μαζί μου, ένα μπορντουροψάλιδο,  για να καταλάβεις  τι εστί,  αμερικάνικο  κούρεμα …Παλαβοτρίχη  ε’ παλαβοτρίχη!

Ο  ευ-θυμόσοφος