Δεύτερη μέρα Πάσχα και, καθώς είχα μεταβεί προς επίσκεψη γνωστού μου προσώπου στο νοσοκομείο εκεί, στο μέσα έξω είσοδο έξοδο δηλαδή,  τρακάρω με το φίλο μου το Λάκη που έβγαινε …πατημένος. 

Λόγω της ημέρας  έδωσα, «για τα προηγούμενα κακώς  κείμενα»  τόπο στην οργή, και , είπα  να του πω, τις  συνηθισμένες , αναστάσιμες ευχές  άλλωστε, από νοσοκομείο έβγαινε ο άνθρωπος  μπορεί  κάτι άσχημο να του είχε συμβεί …σκέφτηκα.
Γεια σου φίλε Λάκη, Χριστός  Ανέστη!
Αληθώς  κύριε Μάκη  μας.  Χίλια συγγνώμη που δε σε είδα νωρίτερα αλλά… στη  βιασύνη μου καταλαβαίνεις  …
Δεν πειράζει φίλε σε είδα όμως εγώ αλλά… γιατί , φουριόζος ? Ρώτησα,  με την προϋπόθεση να βοηθήσω, αν χρειαστεί.
Τρέχω για σκοινί  μου απάντησε μυστηριωδώς…
Τι  θες  να πεις , με το τρέχω, για σκοινί?
Από τη παραλαβή των ασθενών μου είπαν ότι, τους  τέλειωσε και , αναγκαστικά τρέχω, να τους βρω εγώ, κύριε Μάκης  μας  μήπως  εσύ, γνωρίζεις  κάποιο μαγαζί  τριγύρω, να πουλά σκοινιά ?
Παρά τη μεγέθυνση της  απορίας  μου  ξαναρώτησα …Θες  να  πεις  σπάγκο?
Όχι  ποιο χοντρό.
Σαν εκείνο της  μπουγάδας?
Ούτε, χοντρότερο…
Παλαμάρι ας  πούμε ?
Έ’  όχι και, τόσο..
Αλλά,  πόσο?
Να  περίπου ,σαν το μικρό σου δαχτυλάκι κύριε Μάκη μας  αλλά …γερό, πολύ  γερό… να κρατά ιστιοφόρο που λένε…
Και τι το θέλουν τέτοιο σχοινί στο νοσοκομείο?
Θυμάσαι  το φίλο μου το Νώντα τον μεγάλο  χωρατατζή?
Προσπαθώ μα δε τον βάζει το μυαλό μου..
Εκείνον μωρέ που διαρκώς  έλεγε ανέκδοτα και έσπαζε πλάκα…
«Κατάλαβα.. όμοιος  τον όμοιο και κοπριά στα λάχανα « είπα, να το… πετάξω μα ένεκα της  περίπτωσης  συγκρατήθηκα.. επανερχόμενος,  με ενδιαφέρον…
Τι  έπαθε ο φιλαράκος  σου?
Το σκοινί που σου λέω, είναι για την σπάνια πάθηση του!
Μπα!  Τόσο σοβαρά  ε’?

Σοβαρά, δε λες  τίποτε κύριε Μάκης  πρέπει  να τον δέσουν, επισταμένως,
«Για  ζουρλομανδύες  που δένουν  τους  παλαβούς  ήξερα  αλλά,  για αρρώστια που να θέλει σκοινί , πρώτη μου φορά άκουγα»  Για  τούτο, επανήλθα…
Με  δυο λόγια  μπορείς  να μου εξηγήσεις  πως  το έπαθε?
Δεν  άκουσες  που σου είπα ότι, είναι  μέγας  χωρατατζής…
Και…
Λύθηκε, στα γέλια..  μου απάντησε  …κακαρίζοντας  τη στιγμή που την κοπάναγε  πριν  προλάβω  να τον περιλούσω, με όσα σχολιανά  ανέβηκαν στο κεφάλι μου …
Α’  ρε  Λάκη κατεργάρη  κάπου, θα σε ξαναπετύχω  και, τότε θα δεις,  με  πόσο χοντρό  σκοινί  και, σαπούνι, θα σε κρεμάσω  αχαρακτήριστε,  σκοινομανή.

Ευ-θυμόσοφος