Monsterville έγραφε η ταμπέλα στο νέο μαγαζί που άνοιξε στη θέση του βιντεκλάμπ της παλιάς μου γειτονιάς...ένα μαγαζί με μπλούζες τεράτων...λυπήθηκα όταν είδα πως είχε κλείσει ο χώρος στον οποίο από μικρό παιδί 'έβρισκα και νοικίαζα αγαπημένες βιντεοκασέτες...

Από εκεί είχα διαλέξει όλα τα ''σαγόνια του καρχαρία'',το θρίλερ ''Όρκα'' με την εκδικητική φάλαινα δολοφόνο,όπως και πολλά άλλα θρίλερ(τον εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες ας πούμε)...επίσης τα διάφορα μίκυ μάους όπως η φαντασία του ντίσνευ ή η Μαίρη Πόππινς...τα έβλεπα όταν έκανα συνεχώς κοπάνες απ το σχολείο...

Ήταν ένα μερος μαγικό στο οποιο μπορουσα να αποκτησω κατι απο τις υπερδυναμεις των αγαπημενων μου σουπερ ηρωων,να ερωτευτω μαγικά πλάσματα(όπως η ωραία κοιμωμένη του ντίσνευ)και να σκοτώσω κακούς σα το Ράμπο...

Αυτός ο φανταστικός με τις τόσες αναμνήσεις μικρόκοσμος έκλεισε και έμειναν ζωντανές μόνο κάποιες αναμνήσεις όπως ας πουμε η κυρία του ταμείου που συνεχώς μου εκανε την ίδια παρατήρηση:''Αυτη την ταινία την έχεις ξαναδεί πολλές φορές'' και της έδεινα την ίδια απάντηση:''..και κάθε φορά είναι όλο και πιο αληθινή όπως κι εσείς γίνεστε πιο ΄'ομορφη'' χαχαχα

Όλες αυτές οι σκέψεις πέρασαν φευγαλέα απ το μυαλό μου καθώς περίμενα να ξεκινήσω στο φανάρι Σπυρίδωνος Τρικούπη και Στουρνάρη...μαζί με αυτές και η διαπίστωσει πως όλα αλλαζουν...τίποτα δε μένει το ίδιο...όλα έχουν μια αρχή,μια διάρκεια κι ένα τέλος...

Τέλος