Ένας δρόμος, χιλιάδες πρόσωπα.
Είδωλα παντού, άτονα, μουντά, βαριεστημένα.
Τα βήματα αργόσχολα, στο πουθενά πηγαίνουν.
Ξεχάσανε οι άνθρωποι ανθρώπους ν'αγαπούνε.
Γίνανε όλοι βουβές μορφές, μια γκρίζα ιστορία.
Και δεν υπάρχει χέρι πια, το χέρι να κρατήσει...