8 

Κεφάλαιο  τρία

Γεωμετρία  των αντιθέσεων.

Η  ελαφριά, πνοή αύρας, που  απαλά έρεε,  στο μουσκεμένο  απ’ τον ιδρώτα  πρόσωπο του και, ένα ζεστό , εκτυφλωτικό φως, που γλίστραγε,   στα  ερμητικά,  κλειστά του βλέφαρα  τον έκαναν, να  ανοίξει  απότομα  τα μάτια.

Γεμάτος  αγωνία, περιεργάστηκε τον γνώριμο τριγύρω του  χώρο.

Οι  διακριτικοί χτύποι του ρολογιού  φρόντιζαν  σταθερά , αταλάντευτα την  ισοκατανομή  του χρόνου.

Διάχυτες,  ηλιακές  ακτίνες  ευεργετικά, εισχωρούσαν  από τις  γρίλιες  του παραθυρόφυλλου,  διαμορφώνοντας  διάστικτα  παιχνιδίσματα,  στα  ανεπαρκή  υπολείμματα  του  σκοταδιού.

Σαν …ελατήριο,  πετάχτηκε  από το κρεβάτι  καρφώνοντας  το βλέμμα του,  στην  ώρα…

Περασμένες  εννιά.  

Αϊ,  στην ευχή  αναρωτήθηκε, με ανακούφιση.
Η  τρομακτική  περιπέτεια που έζησα, ήταν γέννημα  της  φαντασίας?

Όλες  οι  εφιαλτικές  στιγμές,  που αντιμετώπισα,  με το αποτρόπαιο  τέρας  ήταν ψεύτικες?

Του φάνηκε απίστευτο όμως  η πραγματικότητα,  τον επανέφερε στα συγκαλά  του  εναντίον  της,  δε  χωρούσαν  σαθρές  αιτιάσεις  ούτε, ρηχές αντιρρήσεις…

 Αυτοσαρκάστηκε!

Ε’  λοιπόν όσοι  λένε πως το υπερβολικό, βραδινό φαγητό  δε κάνει  καλό έχουν, απόλυτο δίκιο.

Το στομάχι,  σαν  είναι παραγεμισμένο …γεννά,  παράδοξες  φαντασιώσεις.

Άνοιξε διάπλατα το παράθυρο και, στάθηκε  κόντρα, στον  υπέρλαμπρο  ήλιο,  που  πλημμύρισε  το χώρο.

…Αντίκρισε  την ομορφιά της μέρας  απολαμβάνοντας  τα τζιτζίκια  να… ψέλνουν τις  δικές τους, ρομαντικές  συγχορδίες.

Όλα,  έδειχναν χαρούμενα , πολύχρωμα, φανταχτερά.

Ακόμη  κι’  οι  ενοχλητικές παλιομύγες,  που  ζουζούνιζαν  εκνευριστικά τριγύρω του έμοιαζαν,  συμπαθέστατες.

Σε μια προσπάθεια να χαλαρώσει, τράβηξε  μερικές  ήρεμες,  βαθιές εισπνοές  εκπνέοντας  αργά.

Μια πικρή γεύση  σάλιου,  «ένδειξη  στομαχικού  ιλίγγου»  του έφερνε  τάση για… αναστροφή.  

Έτρεξε στο μπάνιο, φροντίζοντας να ρίξει μπόλικο  νερό, στο πρόσωπο του.  Στο  καθρέπτη  …αντιμετώπισε  τα  πρόσκαιρα  σημάδια,  ενός  δύσφημου  ύπνου…

Μάτια  πρησμένα , περικυκλωμένα,  από  σκούρους  κύκλους…

Ασυναίσθητα,  σαν κάποιος  να  του καθοδηγούσε  το χέρι  έπιασε  ,ένα  κραγιόν και, στο  χαμηλότερο σημείο της επιφάνειας  του, σημείωσε τις λέξεις  και, το όνομα, που στιγμές , στιγμές , σαν  εικονογράμματα  εμφανιζόταν,  στο μυαλό  του αποτυπώνοντας , σε  μικρό  σκαρίφημα  και,  το  απαίσιο  σκίτσο  του Μεθέωντα.

Στην  ίδια  ασυναίσθητη  κατάσταση,  « υπογραμμίζοντας επί  πλέον τα  κείμενα»  τα αντέγραψε  πανομοιότυπα  με μαύρο μολύβι , σε  δύο  κομματάκια ,  λευκό  χαρτί  και, καθώς νευρικά,  άρχισε  να ντύνεται    έβαλε,  ένα  στη τσέπη  του παντελονιού του ρίχνοντας  το  δεύτερο  στο  συρτάρι,  ενός  πλαϊνού  κομοδίνου.

Στο  διαπεραστικό  κουδούνισμα  του κινητού …επανήλθε , αναπηδώντας  τρομαγμένος.

Παρ’ όλο, που στη μικρή οθόνη  εμφανίστηκε  το όνομα της αγαπημένης  του  απάντησε,  με  ένα κακόκεφο,  μακρόσυρτο  ναι.

Καλημέρα  αγοράκι μου,  «ακούσθηκε ναζιάρικα  η φωνή της»  δε πιστεύω  να σε ξύπνησα?

«Προσπάθησε, να φανεί  ευχάριστος».

Όχι  κοριτσάκι μου καλή σου μέρα.  Έχω κάμποση  ώρα  ξυπνητός.  Πες  μου,  πως είσαι?

Είμαι  καλά  αλλά,  μου λείπεις.!

Για μένα φαντάζεσαι,  δεν ισχύει  το ίδιο?  Είστε όλοι καλά  η  Έλσα η μητέρα  σου?

Δόξα το Θεό, στα καλύτερα μας.

Η  Έλσα  αποτελειώνει  κάποιες  υποχρεώσεις  στο πανεπιστήμιο, για να γυρίσει  μαζί μας. 

Α’  εντάξει,  ωραία…

Μα, «τον  διέκοψε» τι έχεις ?  Δε  μου ακούγεσαι καλά, είσαι άρρωστος?

Όχι  αγάπη μου πώς, σου πέρασε τέτοια ιδέα,  μια χαρά  είμαι  απάντησε προσπαθώντας ,  να μεταφέρει τη κουβέντα…

Πως, είναι  ο καιρός εκεί?

Ζέστη μωρό μου.  Στις ειδήσεις,  για σήμερα  έδωσαν τριανταπέντε βαθμούς  Κελσίου  βέβαια,  μπροστά  στους  σαράντα  που ανέφεραν  για την Ελλάδα…

Πραγματικά  αγαπούλα μου  τόσο θα φτάσει…    Ελληνικό  καλοκαιράκι  τι να κάνουμε,   με το καλό να γυρίσεις  να ξεκινήσουμε,  κανένα  μπάνιο.

Άγγελε μου!  Ασφαλώς, δε  χάνουμε τα μπάνια μας…

Ακολούθησε  μια μικρή, σιωπηρή παρένθεση,  προτού η Νάντια συνεχίσει.

Άλεξ , ένα απροσδιόριστο συναίσθημα με διακατέχει, σαν κάτι να σου έχει συμβεί,  πέφτω έξω?

Υπερευαίσθητη  καρδούλα,  ζητάς  επιβεβαίωση, στο αυτονόητο?

Ασφαλώς,  πέφτεις  έξω.   Δε  θυμάμαι  να …κατέγραψα τίποτε το αξιοπερίεργο και, σε παρακαλώ αν έχεις την καλοσύνη αιτιολόγησε  μου από,  ποια αιτία προέκυψε  η αρνητική σου προδιάθεση?

Δεν ξέρω.  Πες  το γυναικεία  διαίσθηση,  ονόμασέ  το άσχημο προαίσθημα, όπως να το χαρακτηρίσεις  νιώθω να  χτυπά, ένα αόρατο  καμπανάκι  κινδύνου  άλλωστε, ακούγεσαι τόσο  διαφορετικός.

Σαν να λέμε γελαστό μου φεγγαράκι έτσι,  αόριστα προσδίδεις αλλαγή, στην συμπεριφορά  μου?   

Μμ’…. πες  το και, έτσι  αν… έτσι, σε βολεύει.

Ξέρεις,  θα είχε ενδιαφέρον να ακούσω, που  επακριβώς, εντοπίζεις  στοιχεία της σημερινής  μου διαφορετικότητας?

Στην  φωνή σου …ας πούμε.

Μπα.  Κι’ από πότε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου έχεις  εμβαθύνει , στην  ακροαστική  τεχνική των φωνών?

Ειρωνεύεσαι?

Εν  πάση περιπτώσει  προσδιόρισε μου.  Ποιο  χαρακτηριστικό εντόπισες, στην φωνή μου, που μέχρι χθες, απουσίαζε?

Αγαπούλα, δεν είναι αστείο, ούτε θέλω να παρεξηγήσεις  τις  προθέσεις μου άλλα, μοιάζει  εντελώς  διαφορετική.

Κάποιες  αποχρώσεις της  εκπέμπουν, μια  παράξενη  χροιά…  Ακούγεται,  σαν ταραγμένη,  κουρασμένη, φοβισμένη…

Κοιμήθηκες  καλά?

Για να είμαι ειλικρινής ξαγρύπνησα…  μα, δεν είναι  πρώτη φορά κι’, ούτε  μπορώ να  φανταστώ ότι, το επακόλουθο της αγρύπνιας  μου  αλλοίωσε τόσο υπέρμετρα την προφορά  μου  ώστε, να σου προσθέτει λόγους  ανησυχίας.

Αλέξ,  σε παρακαλώ…  μην  υπεκφεύγεις … αντικρούοντας τα ερωτήματα μου, με ειρωνικά  επιχειρήματα …μασώντας τα λόγια σου.

Καρδούλα μου, «την διέκοψε απότομα» που …κατηφορίζει  ο νους σου?  Κοίταξε ν’ απολαύσεις τις λιγοστές ημέρες  που βρίσκεσαι,  στο  κοσμικό  Παρίσι  και, σου υπόσχομαι  την επόμενη φορά, θα το επισκεφτούμε  μαζί.

Μάτια μου γλυκά!  Εκ’ των προτέρων  σου ζητώ  συγνώμη παρ’ ότι, διακρίνω  σπασμωδικές  προσπάθειες , να μεταφέρεις την συζήτηση  αλλού…

Οι  προτροπές  σου, αντί να με καθησυχάζουν  …εξάπτουν πιότερο την  φαντασία μου…

Στο χωριό,  είσαι  μόνος?

Συνεχίζεται…