Κεφάλαιο  θου… το μικρό

Σκηνή    Ένατη

Κολασμένη  συμφωνία.

Ο  Βελζεβούλ  έξυσε τη  γουρνοκούτρα  του ενώ, από μέσα του, «Διακαώς  εποφθαλμιούσε τη θέση του» υπολόγιζε  χαιρέκακα προτού,  απαντήσει  σαδιστικά…  

Συμπερασματικά  λοιπόν καρναβαλοφάτσα,   έτσι η  αλλέως  πώς, σε  μπανίζω  κρεμασμένο  τσουβαλιαστά,  «Αμάν  και, πότε  τρωγλοδύτη  να γλιτώσουμε από σένα»  στη αβυσσαλέα πλατεία, να πνίγεις όλα τα κουνέλια  του κάτω κόσμου.

  «Στη  καρφόβελονη  παρατήρηση  του ο Εωσφορήμ  τον βλεφάριασε εξονυχιστικά  προτού  τον ρωτήσει»… 

Βρε  καταχωνιασμένη πορνόπετσα,  απαύγασμα της  βδελυγμίας  και, τις αισχρότητας που χώνεις την  ουρά σου και, στου βοδιού το παραπέτο,  δεν έχεις να προτείνεις  κάτι σάπιο  ώστε,  να ξελασπώσω  μπας έστω και, στο παρά  πέντε  γλυτώσουμε τη  ΔΕΤ?

Και,  κοίτα,  «διέκοψε  τις  υποβολιμαίες  του σκέψεις»  κάθε  βοήθεια εξυπακούεται, με το …αζημίωτο  το μπαξίσι , μπαξίσι.

 «Η   μιζαδόρικη λέξη…διάβρωσε  το ενδιαφέρον του Βελζεβούλ που μονολόγησε…

Μη   εισενέγκης  ημάς εις πειρασμόν!

 Αγλάισμα του εκφυλισμού  μη μου το παίζεις  εμένα  εστεμμένη  της αθωότητας  γιατί, θα σε περιλούσω, με υπόκλασμα  της  υπομονής  μου και,  άντε  να ξεβρομίσεις   εσαεί.

 Οκέι  εξευγενισμένο βοθρόλυμα, ένα σόκιν  ρίξαμε , μη το παίρνεις και, επί πόνου…

Αφού,  το ξέρεις  ανέκαθεν,  για μένα η λέξη  κέρδος  αποτελεί  κινητήριο  μοχλό…

Τώρα  μάλιστα  που …προωθείς,  παχυντικό  φακελάκι  άνευ  φου- που- α  σίγουρα  κάτι,  θα ερμηνεύσω  για πάρτι σου  κατά το δοκούν…

Κιόλας,  μού κατέβηκε  …μεγαλόπνοη   ιδέα!

 Ο Εωσφορήμ,  στην ξαφνική του έπαρση  βλέποντας  ανάμεσα  στα υπόσκελλα  του και,  κάτι να  υπερμεγεθύνει  έκανε μερικά  βήματα  πίσω  λέγοντας ταραγμένος…

Τι , που το πας?  Δεν πιστεύω  να σου περνά απ’ το μυαλό…

 «Ο Βελζεβούλης,  που τον είδε  να  βάζει την ουρά  στα  σκέλια  τρομαγμένος, έσκασε  στα γέλια  πριν  του φωνάξει»…

 Ξεχειλωμένε  παχαιοεντερίτη, μη φοβάσαι  πλησίασε σήμερα, δεν αιμομικτιάζω  και, πού σαι, δε θέλω να μου στενοχωριέσαι  καθόλου τι  συγγενάκια  είμαστε…

Ξαναρίξε  όμως,  λιανή  επανάληψη  επί του προηγουμένου  να καταλάβω…  Περί  ποίας  ποσότητας και, ποιότητας …γρασόμιζα  ομιλούμε? 

 «Ο  Εωσφορήμ, που ήξερε την αδυναμία του Βελζεβούλη για κάθε είδους θηλυκό αιδοίο,  ιδιαίτερα τα …αγνά άρχισε, να …ξετυλίγει  το πλάνο ρίχνοντας, τις πρώτες δελεαστικές προτάσεις».

 Προ ολίγων ωρών, παρέλαβα δύο σπάνιες  παρθένες,  θα στις πασάρω να τις ξεπαρθενιάσεις!

Κάπως  η συνεργασία  αρχίζει να αποκτά   ενδιαφέρουσες αποχρώσεις    αποκρίθηκε, « γεμάτος  πονηρή  μοχθηρία»   ο Βελζεβούλης  γλύφοντας  τα ακόρεστα  οφιόχειλα του,  με την  αιχμηρή του φολιδόγλωσσα…

Ωστόσο  για, μια τόσο  δύσοσμη  ιστορία  κάτω μάλιστα  από τη μύτη του Σειτάν,  δε νομίζεις  ότι δύο… παρθενομητρίτσες  δεν αρκούν?

 «Ο  Εωσφορήμ   νευριασμένος  για τον  εκβιασμό, μα …κρεμασμένος  απ’ τα  κριάροκέρατα του αύξησε τη πρώτη  προσφορά αναπτύσσοντας το πλάνο…

Επί πλέον, έχεις και,  δεκαπέντε  άσπιλους πρωκτούς  να τους βυθομετρήσεις,   ικανοποιημένος? 

 Μμ’  ανάβει κάποιο  φως στο τούνελ,  μα πάλι, πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο.

 Φουλαρισμένος νεύρα  ο Εωσφορήμ  αντιγύρισε  έντονα…

Κακομούτσουνε  σφετεριστή της κακίας πες το ξεκάθαρα, τι άλλο ζητάς?

 Παρδαλή τσουτσουνόγρια,  μη φανταστείς και, τίποτε ιδιαίτερο  να,  σκεφτόμουν.

 Αμόλα  το  λοιπόν ανεξάντλητε  σκουπιδοφάγε,   τι σκέφτεσαι?

 Έλεγα, δηλαδή  …. ονειρευόμουν,  μια  νεκρομαιζονετίτσα   χιλίων τετραγωνικών,  στο  ακρογιάλι  της  αιματοβαμμένης  λίμνης

ξέρεις, πόσο  ηδονίζομαι  να ακούω  φρικαλέες   κραυγές  και ,να εισπνέω   βδελυρή  αύρα,   αποπνιγμένων…

Ένεκα  βέβαια  της λίμνης δε, θα έλεγα όχι  και, σ’  ένα  εκατοντάμετρο πολυτελές  ατμοπλοϊκό…

Βέβαια,  δεν  αποποιούμαι  και ,ένα  τριάντα  τοις  εκατό  επί των εισπραχθέντων τόσα  νοθόπουλα,  έχω  να ταΐσω…

Πάλι, αν νομίζεις  πως,  δε γίνεται και, «έκανε  πως  φεύγει» να μη, σε πιέζω εναποθέτω το πρόβλημα επί των ισχύων σου  και , ματάγιαχαραντάν! 

Συνεχίζεται μανιωδώς...