(9)  Συνέχεια από το προηγούμενο  

Νάντια,  κοριτσάκι μου,  σε ποιες  …λαθεμένες  διαδρομές  αρμενίζει  το μυαλουδάκι  σου…

Νομίζεις,  έχω  ιδιαίτερο λόγο  να σου αραδιάζω ψέματα η θεωρείς  τη  συμπεριφορά  μου,  συνηθισμένη?

Όχι,  άλλα...

Τότε,  προς  τι  αυτού του είδους  οι  υπόνοιες? Σου το δηλώνω, για τελευταία  φορά  είμαι  ολομόναχος, λαχταρώντας  την  επιστροφή  σου...

Συντροφιά,  μου κρατά  μόνον ο Δίας.

Εντάξει.  Αναγνωρίζω  την …ευεργετική  του συμπαράσταση  και, να μου τον χαϊδέψεις  στοργικά  ωστόσο η κουβεντούλα μας,  περιστρέφεται γύρω από σένα  και, δε  στο κρύβω μετά από όσα άκουσα  ο βαθμός  ανησυχίας μου αυξήθηκε… 

Κι' αυτό γιατί, αντιλαμβάνομαι τη προσπάθεια σου δια πλαγίας  οδού,  να αποφύγεις κάποιες, δύσκολες  ερωτήσεις μα  επί  τέλους, είμαι η όχι  άνθρωπος  σου?

Τι  προέκυψε το οποίο κατά την γνώμη σου, δε πρέπει  επ’ ουδενί  να απασχολεί το μυαλουδάκι μου και, αντίθετα , σε κάνει να  σκαρφίζεσαι  εύσχημα προσχήματα, αποφεύγοντας να το  ομολογήσεις?

 Νάντια, σε παρακαλώ, «αντέδρασε θυμωμένα»  προσπαθείς να μου εντείνεις τον εκνευρισμό?

 Άλεξ  αν το ενδιαφέρον μου σου προκαλεί  σύγχυση η  το θεωρείς  ανούσιο  και, πολύ περισσότερο  ενοχλητικό, σταματώ  εδώ.

«Ο έντονος  τόνος  στη  φωνή της  τον  έκανε να κατανοήσει,  την άσχημη τροπή της συζήτησης  διορθώνοντας  την στάση του,  απάντησε  πιο ήρεμα».

Αχ,  Λατρεία μου  μαζί σου, δε γίνεται να βγάλω άκρη  παρ' ότι, οφείλω πρώτος, να ζητήσω συγνώμη, για τα νεύρα μου…

Ασφαλώς και, δε φταις εσύ  ούτε,  όπως άστοχα συμπέρανες  προσπαθώ  να αποφεύγω  ερωτήσεις σου  απλώς,  να σε  μεταπείσω  θέλω, για να μη  στενοχωριέσαι  άδικα …

Τόσα χρόνια δίπλα μου  έχεις καταλάβει  από σένα,  να …κρατώ  μυστικά?

Η  αλήθεια ,σε  συνάρτηση με το αμοιβαίο σεβασμό και, την εμπιστοσύνη  του ενός, για τον άλλο, δε καθορίζουν το  βασικό  κανόνα  στη σχέση μας  η μήπως    επ’  αυτού, έχεις  αντίρρηση?

 «Η  Νάντια,  αποφεύγοντας να  απαντήσει  καπάτσα,  επανέφερε τη κουβέντα … επιμένοντας».

Έλα  μωρό μου!  Αν μου ξέφυγε το ελάχιστο  παραπανίσιο  το  παίρνω πίσω…

Κατανοείς  πόσο  τρέμω και,  λαχταρώ για σένα  όμως, μην εξακολουθείς  να δημιουργείς  απορίες,  στις οποίες  επιβάλλεται να  επιμένω…

Ήπιες,  έφαγες  κάτι, που σε πείραξε,  έμπλεξες  πουθενά?

Από όσα ανάφερες, απολύτως τίποτε, στο ξεκαθάρισα.

Τότε γιατί, συμπεριφέρεσαι  έτσι?

Νάντια, Νάντια.  Εξακολουθείς, με αδυσώπητη,  γυναικεία  επιμονή να θέλεις σώνει και , καλά να μου εκμαιεύσει  τι?

Για, ένα  ταραγμένο  ύπνο η το  άσχημο  όνειρο που είδα άλλωστε, με  ξέρεις…

Δε πιστεύω, σε  τέτοια  τα  θεωρώ,  οργανικές,  λειτουργικές    …ανοησίες,  άσχετα αν  το χθεσινό,  έμοιαζε  σχεδόν,  αληθινό που… 

Αγαπούλα μου ,( ακούστηκε παραινετικός)  τούτες  τις μέρες,  πρόσεχε λίγο και, εσύ!

 Ορίστε.  Τώρα  αν  βάλω τις φωνές ότι,  φάσκεις  και, αντιφάσκεις,  θα πεις  πάλι  ότι,  φταίω?

Δεν αποκλείεται   αν,  δε μου  δικαιολογήσεις  πλήρως,  τις  …εκρηκτικές  σου ενστάσεις .

Τις  δικές  μου η τις  δικές  σου  ανεξήγητες  αντιλήψεις   οι οποίες αντικρούουν  ενοχλητικά,  τα όσα μέχρι  τώρα  πρέσβευες.

Νάντια  μου, γίνε  ποιο  σαφής  ώστε, να καταλάβω  που το  πας?

Ταίρι μου αγαπημένο!  Προ ολίγου,  δεν  υπερέβαλες  εαυτό  προσπαθώντας,  να με πείσεις,  για εκείνες,  τις δήθεν οργανικές   …χαζομάρες των  ονείρων?

Αυτό  είναι  αλήθεια  μα,  τι σχέση μπορεί  να έχει,  με  τις … επιθετικές  σου  επικρίσεις?

Επικρίσεις  προερχόμενες   ωστόσο,  από  το  αληθοφανές σου  όνειρο  και,  τη  περίεργη προτροπή  σου  να προσέχω.

Αν  τη  παράκληση  μου,  την εξέλαβες  ως  προτροπή  αναθεωρώ.

Αλέξ,  προκειμένου  να  λεξοδρομούμε,  σε μια  ατέρμονη  όχι  και,  τόσο  ευχάριστη  συζήτηση  μήπως,  θα ήταν  προτιμότερο  να μου πεις  τι,  στην  ευχή  όνειρο  ήταν αυτό,  που σε κατατρόμαξε?

Αγάπη  μου,  είναι δυνατό να σου εξιστορήσω  το όνειρο  από το τηλέφωνο?

Δε  σου  ζήτησα  κάτι τέτοιο,  θα  μπορούσες  όμως ,να μου  κάνεις,  μια  χάρη?

Μπορώ να σου αρνηθώ   ότι,  θες  πες μου.

Γράψε  επακριβώς  τι  είδες  και ,απέστειλε  το  στο  email  της Έλσας.

 Γιατί,  γλυκιά  μου να το κάνω αυτό?

Δεν είναι καλύτερα όταν  με το καλό  επιστρέψεις την επόμενη εβδομάδα,  αν  εξακολουθείς,  να  έχεις  διάθεση, για  υπερβατικά  παραμυθάκια  να, στο διηγηθώ  αυτολεξεί?

Όχι ,όχι, σε παρακαλώ, μη το καθυστερείς  στείλτο,  σήμερα  κιόλας.

Ψυχούλα  μου!  Τι να το κάνεις?

Κοίτα.  Έχω, μια φίλη ψυχολόγο  τη ξέρεις.

Ποια  εννοείς,  δε πάει το μυαλό μου?

Την Τόνια.

Τόνια, ποια Τόνια?

Την  Ευρυβιάδου, που σε είχα συστήσει, στη γιορτή  του Κώστα.

Α’  Ναι, κάτι  θυμάμαι  μιλάς, για  τη λυγερόκορμη  κοπέλα εκείνη, με την …ελίτσα στο αυτάκι?

«Το γέλιο  της  Νάντιας  ακούσθηκε …κρυστάλλινο».

Ακριβώς   …παρατηρητικέ!

Η Τόνια  λοιπόν σπούδασε ψυχιατρική  και,  έχει  εξειδίκευση στην ονειρολογία,  θα το μεταβιβάσω,  να μας το εξηγήσει.

…Μουρίτσα!  Το θεωρείς  λογικό?

 Ένα χαζό όνειρο ήταν πάει και, τέλειωσε ως αύριο, θα το έχουμε ξεχάσει.

 Συνέταιρε  της  καρδιάς  μου  αν, δε σε γνώριζα  τόσο καλά  ούτε καν,  θα στο ζητούσα, δε συνήθισα  όμως να σ' ακούω φοβισμένο και,  ειλικρινά τούτη την στιγμή  ακούγεσαι, ακριβώς έτσι.  

Ε’ αυτό τώρα,  το εκλαμβάνω  ως  γυναικεία υπερβολή.

Δεν υπερβάλω καθόλου κι' αν άκουγες  τον εαυτό σου,  θα  καταλάβαινες  τι εννοώ.

Ναζιάρα,  καταφερτζού,   εφόσον  επιμένεις,  θα σου κάνω  το χατίρι  ο  Δίας  όμως  γρατζουνάει  έντονα την πόρτα  επιβάλλοντας, να σε διακόψω   …καταλαβαίνεις πέρασε η  ώρα του…

Πολλά φιλιά,  σε όλες ξεχωριστά  τα πιο γλυκά,  για σένα.

Ματάκια μου γλυκά,  ανταποδίδω  και,  μη μου στενοχωριέσαι.

Χαριτωμένο  μουτράκι   πιστεύω ότι, δεν αξίζει  το κόπο  να μεγιστοποιούμε,  μία μικρή, συνηθισμένη, εγκεφαλική  λειτουργία  έχουμε,  τόσα  δικά μας  να πούμε μόλις  γυρίσεις φιλάκια,  σε περιμένω.

Λατρεία σύντομα, θα είμαι κοντά σου.

«Έκλεισε το τηλέφωνο χαμογελώντας  η  Νάντια,  του είχε διορθώσει  κάπως  το κέφι,   «Ας  είναι καλά»  εσώψυχα της  έστειλε,  μια ευχή ενώ,

ετοιμάστηκε βιαστικά…

Έπρεπε , να  βγάλει  βόλτα  το  παραμελημένο  Δία.

Συνεχίζεται...