Κεφάλαιο  Γιώτα… το μεγάλο

Σκηνή    Δεκάτη

Οι μακαρίτες.

«Ο  Εωσφορήμ  φουρκισμένος  από  τις παράλογες  απαιτήσεις  του κόντεψε να σαλτάρει  μα, μπροστά  στο ενδεχόμενο να βρεθεί  ξεφτιλισμένος , κρεμαστός  σαν  χιλιοτρύπητο   κωλολάγινο,  «κάνοντας  την ανάγκη  φιλοτιμία»  αποδέχτηκε, με ασήκωτη καρδιά  μερικώς, τα  αιτήματα.

«Το μόνο που ίδρωσε να καταφέρει  ήταν, να περιορίσει, στο δέκα  τοις εκατό το ύψος της  απαίτησης , για μετρητά»

Υπογράφοντας  αβλεπεί  το σχετικό  επιμνημόσυνο  προσύμφωνο, «δίχως να  καταγράψει  ούτε, μια επιφύλαξη»  παραχώρησε  αυτοστιγμής  τους  άρτι αφιχθέντες  παρθενόπρωκτους, την  έπαυλη και,  το  υπερπολυτελές  κότερο.

Ο  Βελζεβούλης  πλήρως  ικανοποιημένος  άρχισε  να …σερβίρει  το μεγαλεπήβολο,  δελεαστικό  και,  εφαρμόσιμο  κατά την άποψη του σχέδιο το  οποίο  όπως  κατά την ανάπτυξή  εξήγησε,  θα απέφερε τεράστια κέρδη σ’ αυτούς και, ισόβια ευημερία στη κόλαση χρειάζονταν  μόνο,  μια θυσία, με το σύνηθες  θύμα,  έναν  φευγάτο,  το κατάλληλο  δόλωμα   και,  δύο  ελαττωματικούς !

Γαμψώνυχη  της δεκάρας  αυτό, μου θυμίζει  κάτι παραπλήσιο  σαν το σχέδιο του Μεφιστοφελή, με το Φάουστ  η κάνω λάθος?

Μαλακοψώρομπούκωμα!  Εκείνο  ήταν απλοϊκό!  Χώρια που απέφερε  μια ψυχή όλο κι’ όλο  κι’ αυτή επί πληρωμή…

Εγώ, σου μιλώ, για  πακτωλό ψυχών και, μετρητών.  Θα το κατανοήσεις  καλύτερα,  «φώναξε ερεθιστικά  ο  Βελζεβούλης» σαν  δεις τους ζωντανούς  που η  ζωή τους, θα μετατραπεί  σε κόλαση  να  …αποποιούνται  άρον, άρον τα συμπράγκαλά  τους  επιδιώκοντας  να αναγορευτούν σε  μακαρίτες!

Και, πως φρικαλέο κολοβακτηρίδιο,  προεξοφλείς κάτι τέτοιο?

Αφού ρε  ξεσκισμένη περγαμηνή  θα έχουμε μετατραπεί  σε …παράδεισο!

 Έτσι,  παρά τη …προσωπική   έχθρα,  «κι’ ενώ  κατά βάθος  ο εις  περιέλουζε  τον άλλο, με τα πιο   αισχρά  κοσμητικά  επίθετα»  επισφράγισαν  την  κολασμένη  συμφωνία  σφίγγοντας,  συναινετικά  τα φρικώδη  …βρωμόχερα  τους!

Υποσημείωση:  Και, έζησαν αυτοί  εξαίρετα  στις  εν παρυφές  Αχερουσίας  λίμνης,  Άλπεις  και,  μετά  ανηκέστου  βλάβης ο Ερμόλαος – Γουλί-έρμος  Τέλος!

Σημασία,  έχει πως σκέφτεσαι, όχι τι λες!  (αρτέμης αξαρλής)