13 

 Με μοναδικό ακροατή το Δία που τον άκουγε, «ένδειξη  το συχνό κούνημα  της  ουράς»  οδηγούσε  λέγοντας.   

Μεγάλε!  Βλέποντας  σήμερα  τα  πράγματα  ποιό  νηφάλια,  ξέρεις  τι  διαισθάνομαι?

Εκείνος  γάβγισε, σαν να του απαντούσε, για συνέχισε.

Η  χθεσινή  μας  αγωνία,  δεν ήταν  τίποτε μπροστά  σε όσα,  θα διαδραματιστούν  από δω και, στο  εξής αυτό μάλιστα 

στο  ανακοινώνω   επίσημα  και,  εύχομαι  να διαψευστώ  γιατί, κατά πως  φαίνεται  η  αληθινή  περιπέτεια,   μόλις  προ  ολίγου άρχισε.

Ο Δίας, με ανιστόρητο  χασμουρητό  έδειξε,  να  κατανοεί  πλήρως, τις  απόψεις  του.

 Η  ώρα  πλησίαζε  πέντε, όταν  ταλαιπωρημένοι  επέστρεψαν, στο χωριό.

Στα γρήγορα  …επιθεώρησε το κινητό,  «σαν  οδηγούσε  είχε τη  …σωτήρια  συνήθεια  να το κρατά,  πάντοτε κλειστό»  καταμέτρησε,  δέκα  τουλάχιστον  κλήσεις  όλες  από  τη Νάντια.

Μονολόγησε…

Ευτυχώς,  τέτοια  ώρα  κοιμάται  διαφορετικά,  θα μου έσερνε τα  εξ’ αμάξης.

Έκανε,  ένα  χαλαρωτικό  ντους  και , ξεθεωμένος  σωριάστηκε , στο κρεβάτι.

 «Ο Δίας,  στο βαθύσκιοτο της  κληματαριάς  λαθροκοιμισμένος, είχε  προηγηθεί »

Ο  Αλέξ  αργά το απόγευμα  κατά  τις  επτά,  ξύπνησε  από το διαρκές  κουδούνισμα  του τηλεφώνου,  ήταν ο Μάικ.

Αγουροξυπνημένος,  προσπάθησε να  δικαιολογηθεί  ζητώντας  συγνώμη,  για  τη καθυστερημένη  του  απάντηση.

Καλέ μου  φίλε αποκοιμήθηκα,  καλησπέρα.

Θεωρώ  περιττό  να δικαιολογηθείς  σε μένα..

Μετά  από  τόσο ταξίδι  και,  με τέτοια  ζέστη  ήταν  φυσιολογικό  να  ξεκουρασθείς  καλησπέρα..

Εν’ τάξη  …μεγαλόψυχε  αλλά… ποια,  είναι  τα μαντάτα  σου?  Ρώτησε,  νιώθοντας  να  τον  ζώνουν  μαύρα φίδια,  στο  …ψιλοαναστεναγμό   που  εισέπραξε , από  τη  πλευρά   του  Μάικ.

 Αλέξ,  στο  ερώτημα  που έθεσες,  δεν γνωρίζω  τι  πρέπει  να  σου πω,  κόλλησα!

Κι΄ εγώ, πως  εκλαμβάνω  την απάντηση  σου θετικά  η  αρνητικά?

«Η  σιωπηρή  αποδοχή,  στο καινούριο του ερώτημα τον άφησε  κατάπληκτο  μέχρις  ότου  ο  Μάικ,  ξανακουστεί»

Ξέρεις, νιώθω  λίγο  άβολα  γιατί,  όσες  φορές  κι’ αν επανέλαβα  τις εξετάσεις  και, σε διαβεβαιώνω  ήταν  αρκετές  εν’ τούτοις,  βγήκαν  απρόσμενες,  ακατανόητες,  θα έλεγα.  

Πάλι,  δε σε …πιάνω.

Φίλε!  Άκου προσεκτικά  γιατί,  κάτι τέτοιο, δεν μου έχει  ξανασυμβεί  και,  είναι  πρώτη φορά  που, για να είμαι απόλυτα  σίγουρος  έστειλα,  για  επιβεβαίωση  τις αναλύσεις  μου,  σε  συνάδελφο μου  καθηγητή  που διδάσκει, στο  τμήμα μικροβιολογίας  του πανεπιστημίου  της  Θεσσαλονίκης…

Κι’ επιπλέον,  σε  άκρως  απόρρητες  υποθέσεις,  συνεργάζεται,  με το ιατροδικαστικό τμήμα της εγκληματολογικής  υπηρεσίας.

Ο  Άλεξ  θορυβημένος  από την αναπάντεχη τροπή  επανήλθε…

Και,  πια σχέση  μπορεί να έχει η εγκληματολογική υπηρεσία,  με το δικό μου εύρημα?  Μήπως  θεωρείται,  προϊόν  εγκληματικής ενέργειας?

Προφανώς  Αλέξ  κάτι,  πήρες  στραβά…

Δεν υπονόησα  ποτέ μου  κάτι  τέτοιο  απλώς,  προσπαθώ  να διασταυρώσω  αν,  πράγματι , υπήρξε  διαγνωστικό  λάθος…

Σίγουρα, θα  έχεις  ακουστά  πως, στην  ευαίσθητη  αυτή υπηρεσία  υπάρχουν μηχανήματα  τελευταίας  τεχνολογίας  και,  απαράμιλλης  ευκρίνειας.

Απολύτως  φυσιολογικό, δεν  είναι  Μάικ,  σε  κάθε  εξειδικευμένη  υπηρεσία,  να υπάρχουν τα κατάλληλα  εργαλεία? 

Ακριβώς,  για αυτό  ζήτησα  τη φιλική  του συνδρομή  ώστε,  να επαληθεύσουμε  πρωτίστως  τα  όσα  επακριβώς ενδιαφέρουν  εσένα,  και, κατά δεύτερο  να απαντήσουν, στις  δικές  μου αμφιβολίες …

Δεν φαντάζομαι  η ενέργεια μου  αυτή να ενόχλησε  άλλωστε, να πληροφορηθείς  τάχιστα,  δεν επιδιώκεις?

Μωρέ  επείγομαι  δεν λες τίποτε ωστόσο,  δε μου εξήγησες ακόμη, σε  ποιο  λάθος  αναφερόσουν  προηγουμένως?

Νομίζω  τώρα,  ήρθε  η σειρά  μου  να μη προβώ  σε  ανακοινώσεις,  προτού  εκδοθούν  τα  τελικά  αποτελέσματα.

Μάικ  τώρα ομολογώ  ότι, μπερδεύτηκα  και, δε βγάζω  άκρη  εν πάση περιπτώσει,  πότε  υπολογίζεις  να τελειώσει  αυτό?

Με  το συνάδελφο  μου  εκτός  απροόπτου,  έχουμε  κανονίσει  να  συναντηθούμε  το βραδάκι...

Ενδιαφέρθηκε μάλιστα  να ρίξει  από κοντά,  μια ματιά,  στο  περίεργο  νύχι  πιστεύω  λοιπό  ως  αύριο το μεσημέρι,  θα  έχεις νέα  μου.

Όκει!  Παρά  τους  προβληματισμούς  μου, θα  υπομένω  όσο  χρειαστεί  πάντως, θέλω να  ξέρεις,  πως σου  έχω,  μεγάλη υποχρέωση.

Διάβολε.  Άσε τα κουραφέξαλα  μεταξύ μας? 

Αντιθέτως,  προτού, σε καληνυχτίσω  μάλλον εγώ,  θα πρέπει  να  ζητήσω συγνώμη,  για  την όποια  ανακατωσούρα.

Εντάξει  Μάικ  αμοιβαία  τα  αισθήματα , καληνύχτα.

«Τη διακοπή  της  συνομιλίας  ακολούθησε,  χειμαρρώδης  ειρμός  παρορμητικών  ενστάσεων ».

Θεέ  μου!  Τι άλλο  πρόκειται  ν’ ακούσω?   Εγκληματολογική  υπηρεσία,  διαγνωστικές  επιβεβαιώσεις,  κυνικές  παραδοχές, για  λάθη  κι’ όλα  τούτα  τα ανεκδιήγητα,   να  μου τα αποκαλύπτει  ποιος  ο Μάικ  ο οποίος, με εμπειρία  ετών,  στη μικροβιολογία  ομολογεί  ότι,  χρειάζεται  πρόσθετη   βοήθεια.

«Τον  Άλεξ  εντυπωσίαζαν  οι  επανειλημμένες  ανατροπές»

Κάθε  φορά  που πλησίαζε να τεκμηριώσει  κάποιες  απαντήσεις  παρεμβάλλονταν,   «όπως  τώρα,  με  την  ανεξήγητη  συμπεριφορά  του  Μάικ»  αφύσικα  εμπόδια…

«Κι’ όσο  τα ερωτήματα  παρέμεναν  θεοσκότεινα,  άλλο τόσο  προδήλως  φανερή,  εμφανίζονταν  η αμηχανία  του»

«Υποτάσσοντας  την αδημονία, στη λογική,  καταλάγιασε  τις  άσχημες  εντυπώσεις   ενώ,  προετοιμάστηκε,  για τη  επόμενη  δυσκολότερη αποστολή   έπρεπε, να …αντιμετωπίσει  τη Νάντια  η οποία σίγουρα,  θα ήταν πυρ και μανία εναντίον του».

Αναγνωρίζοντας  της κάποια  ελαφρυντικά  ενεργοποίησε  τη ταχεία  κλήση,  καλώντας  την. 

Με  το πρώτο κουδούνισμα  λες και …καθόταν  πάνω  στο  ακουστικό    πριν  ο Άλεξ  προλάβει  να  βγάλει  κιχ… βρυχήθηκε  αρχίζοντας, με  εριστική  διάθεση  να  του …εκτοξεύει  καταιγιστικές  ερωτήσεις.

Που  ήσουν  Άλεξ?

Γιατί , ατέλειωτες  ώρες, δεν απαντούσες, στα μηνύματα μου?

Γιατί, δεν έστειλες  το email  που υποσχέθηκες?

Γιατί  κρατάς  το τηλέφωνο σου κλειστό?

Γιατί ? Γιατί ? Γιατί?

«Ένοιωσε  να  βρίσκεται,  σε κατάσταση  πολιορκίας και,  πάση θυσία    αβροχί, έπρεπε να ξεπεράσει  την τρικυμία  που άκουγε, στο όνομα  Νάντια».

Προσπάθησε  να κρατήσει  την ψυχραιμία  του  βάζοντας  αρκετό  σιρόπι  ώστε η  φωνή του  ν’ ακουστεί  …μελιστάλαχτη.

Αγαπούλα  μου!  Επικροτώ  απόλυτα  τον  εκνευρισμό  και, όλες σου τις δικαιολογημένες  απορίες   ελπίζω  όμως,  για  άλλη  μια  φορά,  να με συγχωρήσεις…

Για  όλα,  φταίει  ο παμπόνηρος  δαίμονας  του  τυπογραφείου που    κατάφερε, να  εισχωρήσει  ανάμεσα  μας  δημιουργώντας,  ένα  μικρό  προβληματάκι  σ’ εμένα,  με  αντίκτυπο,  μια μεγάλη αναστάτωση  για  σένα.

Καλά,  θεωρείς  πως  αν  στη  συζήτηση  μας  προσθέσεις  μερικούς  έξω  από  δω, θα  ελαχιστοποιήσεις  ως  μηδαμινή  την  αταξία  και, τα περίεργα  τερτίπια σου?

Εγώ,  επανειλημμένα να προσπαθώ  να πιάσω  επαφή μαζί σου  κι’ εσύ,  με  ένα  τηλέφωνο  ανενεργό  κι’  όταν …δέησες  να  το  χρησιμοποιήσεις  διαρκώς, να  βρίσκεται   κατειλημμένο?

Μωρό μου!  Αν  μου επιτρέψεις,  μια λογική  παρένθεση,  θα προσπαθήσω  να  εξηγήσω  τα  απροσδόκητα  ελπίζοντας  να, με  καταλάβεις.

Ορίστε,  σ΄ ακούω  να δω τι  επιπλέον,  θα μου ξεφουρνίσεις.

Συνεχίζεται…