15 Συνέχεια από το προηγούμενο

 Σαν  ο πρώτος,  πηρούνοκαρφωμένος,  μεσημεριανός  μεζές  …ταξίδευε, για το στόμα του η δόνηση στο κινητό ανάγκασε  το χέρι  του,  να τον  επαναπροσγειώσει   απότομα, στο  πιάτο .

Πιστεύοντας  πως ήταν  ο Μάικ,  με τις  απαντήσεις  που καρτερούσε  δέχτηκε, «μ’  ένα  γρήγορο,  σ’  ακούω  φίλε» την  εισερχόμενη κλήση  δίχως να  την επαληθεύσει.

Διαπίστωσε  το λάθος  καθώς,  από την άλλη  άκρη της γραμμής ,μια ευγενική, καλλιεργημένη,  αντρική  φωνή,  ρώτησε…

Ο  κύριος  Άλεξ?

Μάλιστα  ο ίδιος  ποιος,  είναι παρακαλώ?  Αποκρίθηκε  διστακτικά.

Παπαιορδανίδης  κύριε  Άλεξ…  Αντουάν  Παπαιορδανίδης.

«Το μυαλό του ευθύς ανέτρεξε, σε υποψήφιο πελάτη  ο οποίος,  θα ενδιαφερόταν,  για  κάποια  αγορά  η  επισκευή  δίχως  ενδεχομένως  να γνωρίζει  ότι  η επιχείρηση  ήταν κλειστή  και,  το προσωπικό  λόγω  θέρους  απουσίαζε,  σε άδεια».

Ορίστε κύριε  Παπαιορδανίδη  σας  ακούω, τι  θέλετε?

Κύριε Αλεξ  σας τηλεφωνώ  εκ’ μέρους,  ενός  κοινού  μας φίλου του  Μάικ.

«Μόνο  τότε,  συνειδητοποίησε  ποιος  ήταν  ο  άγνωστος συνομιλητής  του, συνεχίζοντας  κάπως αμήχανα…

Με,  συγχωρείτε είστε  μήπως,  ο  …καθηγητής  της  μικροβιολογίας?

Ο  άγνωστος,  γέλασε  εύθυμα  προσδιορίζοντας στην συνέχεια επακριβώς…

Ναι, αυτός,  είμαι  εγώ.

«Λοιπόν  κύριε  καθηγητά  συγνώμη,  για  τη βιαστική μου οικειότητα,  αλλά, σε  τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμος»?

Σε παρακαλώ  Άλεξ  ,μια που  το ξεκίνησες,  θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε  αφαιρώντας   απ’ τη κουβέντα  μας  πληθυντικό  και,  τίτλους?

Ασφαλώς  Αντουάν   ούτε,  για μένα  είναι ευχάριστη  η ψυχρή απόσταση  της ευγένειας  αν  και  πολλές  φορές,  για  λόγους κοινωνικούς  θεωρείται  απαραίτητη.

Συμφωνώ  και,  επαυξάνω  είναι ακριβώς  όπως  τα λες  γι’ αυτό  πρότεινα, να  αποφύγουμε  τους  τύπους  ώστε,  να μιλήσουμε, σαν  παλιοί , γνώριμοι  και , επί τροχάδην,  να ακούσεις  τα  όσα  εν περιλήψει,   έχω να σου πω. 

Είμαι  εν ακουστική  περιβολή,  ακούστηκε δημώδης  η  απάντηση  του  Άλεξ.

Μόλις  προ ολίγου,  μετά από  μεγάλη  προσοχή,  εξαιρετική  ακρίβεια  και , περίπλοκες,  εξειδικευμένες  αναλύσεις  τέλειωσα,  με  το  μυστηριώδες  εύρημα  σου…    

Οι  τελικές  μου διαπιστώσεις  αποδεικνύονται   ταυτόσημες, με τις προγενέστερες του Μάικ  αλλά,  επειδή  βρεθήκαμε  μπροστά,  σε  ανεξήγητη κατάσταση  αναρωτηθήκαμε  η  ουσία  που ανιχνεύθηκε στο νύχι,  ανήκει  πραγματικά  σ’ αυτό? 

«Στην  πρόδηλη  αμφισβήτηση  της  αξιοπιστίας  του  ο Άλεξ   αντέδρασε  απότομα,  κοφτά». 

Υποκρύπτει  η ερώτηση  κάποιου  είδους  αμφιβολία, για την αντικειμενικότητα  του  λόγου μου Αντουάν»?

Προς  θεού!   Ερωτώ,  από  επιστημονικό  ενδιαφέρον.  Ούτε  στιγμή,  δεν πέρασε από το μυαλό μου να αμφισβητήσω την ορθή σου κρίση    πολύ δε  περισσότερο,  με πρόθεση  να σε προσβάλω..

Αν την απορία μου εξέλαβες… διαφορετικά  σου ζητώ συγνώμη.   

Μου  επιτρέπεις όμως λόγω  της ιδιάζουσας  περίπτωσης,  να διατηρώ  ορισμένες… επιφυλάξεις και,  για να καταλάβεις  τι εννοώ…

Η  πηχτή ουσία πάνω στο νύχι αν  ανήκε,  σε κάποια  από τις πασίγνωστες  σε  όλους  μας  συνομοταξίες  των  γήινων οργανισμών   κάλλιστα, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως τύπος  αίματος .

«Ο Άλεξ   άκουγε  τον συνομιλητή του έκπληκτος δίχως  να βγάζει άχνα».

Παραδόξως  όμως , στις διεξοδικές  μας  αναλύσεις  εμφανίστηκε,  μια  αλλοπρόσαλλη, βιολογική  αλυσίδα  άγνωστων,  αιμοσφαιρικών  συνδέσμων,  με απρόσμενες  υποομάδες   οι οποίες,   κι’  εδώ  βρίσκεται  το  αξιοπερίεργο καταλήγουν,  σε  βάσεις  χρωμοσωμάτων  κυριολεκτικά   μη αποδεκτές , για τη δική μας  υπόσταση!

Παράγουν δε,  με  αφάνταστη ευκολία,  μια  άγνωστη  πολύ δραστική,  σε περιεκτικότητα πηκτίνη που, στον  ανεπανάληπτο  αυτό  οργανισμό  παρέχει  την δυνατότητα,  να επουλώνει  ταχύτατα  κάθε  είδους  πληγές  στην ουσία  μιλάμε,  για άμεση  αυτοίαση!   

«Κι’  ενώ  ο Αντουάν, συνέχιζε  την παράξενη  εξιστόρηση  ο Άλεξ  σκέφτηκε  ακροθιγώς».  

«Έτσι  λοιπόν  εξηγείται  το  γιατί,  δεν βρέθηκαν  περισσότερες  σταλαγματιές  ό Μεθέωντας,  κατάφερε  να  γιατρέψεις  τις  πληγές του  λοιπόν,  δεν έπεσα  και  πολύ  έξω»

Το  παράλογο,  στην όλη υπόθεση   Άλεξ  ξέρεις  ποιο  είναι?

Ποιο?

Το  d.n.a  του, σε σχέση με το δικό μας έχει ,μια  διαφορά  που ξεπερνά   το  δέκα  έξη τοις  εκατό  ποσοστό,  τεράστιο…

Αν  μου επιτρέπεις,  μια μικρή  διακοπή  προς,  συντόμευση?

Θέλει  και,  ρώτημα  ορίστε.

Σαν συμπέρασμα  που καταλήξατε?

Θεωρεία και, πράξη,  αδιανόητο!

Όπερ  σημαίνει?

Σημαίνει…  μορφή  ζωής μη αποδεκτή,  στο  πλανήτη  μας!

Ναι  άλλα , κάτι  τέτοιο,  δεν ακούγεται  εξωφρενικό  από τη στιγμή,  που τα δείγματα  βρέθηκαν,  στη  γη?

Σίγουρα  όμως  η ρεαλιστική  απεικόνιση  της  πραγματικότητας, δεν  προσφέρεται,  για σενάρια  επιστημονικής φαντασίας  διότι,  βιολογικοί  συνδυασμοί αυτού του είδους,  δεν  είναι δυνατόν  να  ευδοκιμήσουν  πολύ  δε περισσότερο,  να αναπαραχθούν  και,  να επιβιώσουν,  στη  δική  μας  ατμόσφαιρα  βέβαια….

Ποιος  συλλογισμός,   θα συνόδευε  το  στοχασμός  σου…  Αντουάν?

Ότι,  ξεφεύγουμε  από τα συνηθισμένα  και, πάμε  προς  Ν.Α.Σ.Α  μεριά  από  όπου  τελευταία,  υπάρχουν κάποια  ψήγματα  δηλώσεων,  για  εντοπισμό  ξεχωριστών  μορφών… αδήλωτης  ζωής,  σε μέρη  η  υπό  συνθήκες  τόσο  ακραίες  που  ως  τα  σήμερα , δεν μπορούσαμε  να φανταστούμε.

Θεωρείς  η  περίπτωση  μας  να  εμπίπτει, στην  φαντασμαγορική  αυτή  πιθανότητα?

Δεν το αποκλείω   ωστόσο,  πρέπει  να γίνουν  περαιτέρω  έρευνες  ειδάλλως…

Αλλιώς ?

Νίπτω  τας χείρας  μου  καθώς,  θα έλεγε  κι’ ο Πόντιος  Πιλάτος.

Με  την σημερινή  τεχνολογία ,  «εξέφρασε  την απορία του   ο Άλεξ» και,  βρισκόμαστε  προ  αδιεξόδου? 

«Ο Αντουάν  αντί  νεώτερης  απάντησης… πρότεινε».

Άλεξ σκεφτήκαμε, με τον  Μάικ  σήμερα  το απόγευμα, να σε επισκεφθούμε .   Θα ήταν, μια πρώτης  τάξεως  ευκαιρία  να γνωριστούμε  από  κοντά  ώστε,  αναπτύξουμε  καλύτερα  ορισμένα  θεματάκια   τα οποία  μέσω  τηλέφωνου,  δεν μπορούν να ειπωθούν  τι  λες  μπορούμε?

Περί αυτού, δεν  χωρά καμιά  συζήτηση ασφαλώς.  Ο Μάικ είναι …αδελφός  και  οι φίλοι  του  δυο φορές  φίλοι  μου,  μετά  χαράς.  

Σε  ευχαριστώ  πάρα πολύ.  Προτού  όμως  ζητήσω  προκαταβολικά  συγνώμη  μπορώ να  σου απευθύνω,  μια θερμή  παράκληση? 

Προσπαθώ  να υποθέσω  ποια  η ανάγκη,  για  το συγνώμη  σου  και,  προς  τι  τα  παρακάλια  Αντουάν?

Να … επειδή  είναι  πολύ πιθανό ν’  ακολουθήσουν  δυο , τρεις,  καλοί  φίλοι  ακόμη,  θα  μπορούσες  να μας  διευκολύνεις   κάνοντας   ανάλογες  κρατήσεις   δωματίων  τριγύρω  στο χωριό,  για  διανυκτέρευση   αρκεί,  να  είναι  ευπρεπή .

Δεν  μου είναι  καθόλου  δύσκολο  μα…  τώρα  που το καλοσκέφτομαι,  για  ποιο  λόγο,  θα πρέπει  να  μείνετε  κάπου  αλλού το  κονάκι  μου  δόξα το Θεό  είναι άνετο,  αρκεί  κάποιοι  …συγκάτοικοι  να  ταιριάζουν  στα …χνώτα,  μια βραδιά  είναι βρε …αδελφέ.

Ε!  Κάτι  τέτοιο  φαντάζομαι  να μη μας πειράζει  αλλά,  πέντε  νοματαίοι  να  μη, σε βάλουμε, σε τέτοιο κόπο.

Σώπα  βρε φίλε  κανένας  κόπος,.   δεν  πάτε πουθενά αλλού και,  παύω να το  συζητώ  καλοκαιράκι  είναι  όλοι,  θα βολευτούμε  κι’  όπως  λέει  η  παροιμία,  χίλιοι  καλοί  κι’ ακόμη  τόσοι! 

Εντάξει  Άλεξ  ότι  πεις.

Ποια  ώρα  περίπου  να σας  περιμένω?

Θαρρώ  κατά  τις  εννιά  ώστε,  να πέσει  λίγο και,  η ζέστη.

Ωραία πολύ ωραία, είναι ότι πρέπει.

Τότε  Άλεξ  τα  υπόλοιπα,  θα τα πούμε εκ’ του σύνεγγυς  καλό σου μεσημέρι  και,  θερμές  ευχαριστίες.

Επίσης  Αντουάν καλό μεσημέρι.

 Ο  Αλέξ,  μην ξέροντας  τι να υποθέσει,  για  τα  πρωτόγνωρα  νέα, έκλεισε  το  τηλέφωνο. 

«Η  διφορούμενη κατάσταση  που αναδύονταν,  πίσω από τα  υπονοούμενα  του  Αντουάν  και, δεν  μπορούσε  να τα αποκαλύψει  δίχως  την συντροφιά  άλλων  πέντε  του  φαίνονταν  …περίεργη».

«Έμφορτος  αλληλοσυγκρουόμενες   αμφιβολίες,  σκέφτηκε να μιλήσει  στο Μάικ το απέρριψε  όμως  αυθωρεί  τι νόημα,  θα είχε  εφ  όσον,  είχαν συμφωνήσει  να τον επισκεφθούν».

Προτίμησε,  «δείχνοντας  ιδιαίτερη φροντίδα  στο χώρο της ...υγιεινής»  να  στρωθεί,  στην δουλειά  ξεκινώντας,  με  γενική καθαριότητα . Τοποθέτησε,  αποσμητικά,  χαρτί  υγείας , κρεμοσάπουνο, καθαρές  πετσέτες  ενώ, διαβαίνοντας  επανειλημμένα  μπροστά  από  το… μπογιατισμένο καθρέπτη  μουρμούριζε καθώς,  κοίταγε τα ανεξήγητα σκαριφήματα του  άντε να  δω τι  χαμπέρια, μου  ετοιμάζεται.   

«Συνέχισε  τις  προετοιμασίες  αλλάζοντας  καθαρά  σεντόνια  και,  μαξιλαροθήκες  στα  κρεβάτια». 

«Η  γυναίκα του,  (έτσι  αποκαλούσε  τη Νάντια ) είχε, στα  ερμάρια τα  πάντα  τακτοποιημένα,  πεντακάθαρα» .    

Έριξε μπόλικο νερό  ξεπλένοντας  το μακρόστενο τραπέζι, με τις βαθιές  πολυθρόνες  της  αυλής  κι’ όταν τελείωσε  λαχανιασμένος,  τηλεφώνησε στη  ψησταριά  του χωριού παραγγέλλοντας,  «με  την  εντολή  η  παραγγελία  να εκτελεστεί  το  αργότερο  μέχρι τις  δέκα και, μισή το βράδυ»  μισό  κατσίκι,  με πέντε  έξη  κιλά  κοκκορέτσι.

Ο Δίας , δεν έπαψε να τριγυρνά  στα  πόδια  του  έχοντας  χαρούμενη διάθεση, για παρέα.

«Ο Άλεξ  τον αποπήρε,  με μετρημένη  αυστηρότητα.

Φίλε!  Δεν είναι ώρα για τέτοια  περιμένουμε  μουσαφιραίους.

«Εκείνος  είδε και, απόειδε  που  δεν  του έδινε σημασία  τα παράτησε και,  αποσύρθηκε στη δροσιά   προτιμώντας,   να απομακρύνει    μικροοργανισμούς  που,  «παρά  την περιποίηση»  παρείσφρεαν  στο  λείο του τρίχωμα, φέρνοντας  του εκνευριστική  φαγούρα».

«Το  ίδιο μεσημέρι  ο Αλέξ,  δεν μπόρεσε  να κλείσει  μάτι  κατάφερε  όμως,  να  βελτιώσει την απόδοση  του στον  καφέ  πίνοντας  απανωτά,  τρία  φλιτζάνια.  Έφτασε μάλιστα, στο σημείο  ν΄ ανάψει  τσιγάρο  που βρήκε,  σ’  ένα  ξεχασμένο κουτί  και, το οποίο  το είχε  κόψει,  για  πάνω  από  τρία  χρόνια».

Νευρικά  τράβηξε μερικές  ρουφηξιές  αλλά,  προτού  χάσει  οριστικά  τον αυτοέλεγχο  το  έλιωσε,  σκορπίζοντας  το  αποτσίγαρο  στον κήπο.

Φαντάζονταν την έκπληξη  και, της  αγριοφωνάρες  της  Νάντιας,  «το τσιγάρο ήταν εχθρός  της»  αν  τον  αντίκριζε  να ξανακαπνίζει.   

 Ο ήλιος  είχε δύση  όταν,  στη  τελευταία  πριν το νεκροταφείο στροφή,  έκανε την εμφάνιση  του,  ένα  αυτοκίνητο  σημάδι,  πως οι  γνωστοί - άγνωστοι  επισκέπτες,  πλησίαζαν. 

Ο Άλεξ  περιμένοντας  ανυπόμονα  στην αυλόπορτα,  παρατηρούσε  το  συνηθισμένο  ντουμάνι  σκόνης  που πρόδιδε  τον  ερχομό  τους  ενώ,  συλλογίστηκε  ρίχνοντας  κλεφτή  ματιά  στην  ώρα.  

Εννέα παρά  πέντε  μπράβο.   Συνεπέστατοι,  στο ραντεβού τους.

Ένοιωθε  μεγάλη  περιέργεια να τους  γνωρίσει , μα απείρως μεγαλύτερη  η αγωνία  του  να πληροφορηθεί,   για την υπόθεση  που τον απασχολούσε.

Συνεχίζεται…