Οι τοίχοι πέφτουν στο σεισμό

ταβάνια χαμηλώνουν

την τύχη ρίχνω στο κενό

αγγέλοι με μαλώνουν

που ήμουνα κακό παιδί

και του διόλου κάλτσα

και της αγάπης το κερί

το έσβηνα μ ανάσα

Μ ανασα που λαχάνιαζε

εις των παθών τη σκαλα

και σωματα αγκαλιαζε

στης ηδονής τη σάλα...