Σήμερα, σηκώθηκα ιδιαιτέρως χαρούμενος, ευδιάθετος και γελαστός. Μια  ακόμη ηλιόλουστη μέρα, στη κουκλίστικη μεζονέτα μου, ξημέρωσε. 
Φορώντας τη φόρμα γυμναστικής έριξα, μια ματιά στο ελβετικό μου ρολόι  προτού, για το καθιερωμένο  χαλαρό μου τρέξιμο, κινήσω.
Επέστρεψα  καταϊδρωμένος και χώθηκα στο ντους σκεπάζοντας με αφράτη,  γεμάτη ευωδιαστά έλαια σαπουνάδα το καλογυμνασμένο μου κορμί.
Το ξέπλυνα, αφήνοντας το καταιωνιστήρα να ρίξει πάνω του μπόλικο,  ευεργετικό,  δροσερό νερό κατόπιν,  …φορτώθηκα τα ευγενή μου αρωματικά  και ενδεδυμένος το κατάλευκο μπουρνούζι μου κατηφόρισα στη άπλετη κουζίνα όπου η νεαρή οικονόμος μου είχε ετοιμάσει το χορταστικό με καπνιστό μπέικον και  αυγά, πρωινό μου.
Κατά τις δέκα απολαμβάνοντας κι’ έναν ανάμεικτο χυμό μπανάνας -ανανά  αναχώρησα με τη καλογυαλισμένη, πορφυρή μου πόρσε, για πασίγνωστο  θέρετρο των, ‘Αλπεων  έπρεπε να επιδοθώ, στο αγαπημένο μου σκι.
Πάνω εκεί που αγκαλιά με τη καταπληκτική συνοδό μου έβγαινα στη  κατάλευκη πίστα να σου και άγρια μεσάνυχτα, ξύπνησα!
Επηρεασμένος από την αληθοφάνεια  του ονείρου προσπάθησα ν’ ανάψω το φως στη μεζονέτα ξεχνώντας ωστόσο ότι εφόσον, δεν είχα να το πληρώσω από καιρό, ήταν κομμένο.
Ανάβοντας από την ελάχιστη φλόγα ενός …τελειωμένου αναπτήρα το τελευταίο σπαρματσέτο κάπνισα σκεπασμένος, με τη παγωμένη ομίχλη των σκοτεινών μου συλλογισμών μια στερνή, μισοτελειωμένη γόπα…
Άνεργος, άφραγκος και νηστικός πόσο ακόμη, θα επιζήσω?
Άκαρδη ζωή γιατί, με ξύπνησες τόσο δυσάρεστα αποστερώντας μου ακόμη και τη ευπρεπή ουτοπία του ονείρου!