Αγαπητό άλλο μου μισό,

πολύ μισώ που ακόμη να συνατηθούμε...

Μόλις κατέβαινα από το λεωφορείο,ανέβαινες εσύ...

Κάπου στη μέση του πελάγους κάποιο καλοκαίρι τα καράβια μας συναντήθηκαν...το δικό μου προς Κρήτη το δικό σου της επιστροφής προς Πειραιά κι αντάλλαξαν ένα μεγαλειώδες Τουουουουτ χαιρετισμού...νομίζω σε είδα να ακουμπάς στην κουπαστη και να χαζευεις το βαθυ μπλε...φορούσες κατάλευκα και ήσουν άγγελος...Κι οι ευχές μου γλαροπούλια πέταξαν μακριά και χάθηκαν στον καλοκαιρινο ουρανο...

Κάτσαμε στο ίδιο βραχάκι δίπλα στη θάλασσα...με μια βδομάδα διαφορά...είχες ήδη φυγει...νομιζω μυρισα το αρωμα σου στο γιασεμι που φυτρωνε εκει διπλα...αντιληφθηκα την αυρα σου στο αερακι που περασε και χαιδεψε το κορμι μου μεσα απο το πουκαμισο μου...

Μισω που κατσαμε χειμωνα στην ιδια αιθουσα,αλλα με λαθος ταιρια...δυο αστερια μοναχικα το ενα για το αλλο...κι ουτε ενα γεια δε σου πα...

Λες να σε βρω τελικα?Λες να σκονταψω πανω σου?Να τρακαρουμε με τ αυτοκινητα μας?

Η να με μαζεψεις αναισθητο απο τον πονο απο καποιο σκοτεινο σοκακι και με το χαδι σου να με αναστησεις ξανα?

Να μου πεις παραμυθια μαγικα απο χωρες μακρινες να μου τραγουδησεις παιδικες μελωδιες στοργης...να με κανεις να ξεχασω την ασχημια αυτου του κοσμου?

Καπου θα εισαι κοριτσι των ονειρων μου...με ενα χαμογελο θανατο,με μια ευγενεια στο αγγιγμα σου με μελι να σταζουν τα χειλη σου και να ακουμπουν σα βελουδο...

Κι αν σε συνατησω που σαι?

Πες μου οτι δεν πεθανα τελικα και δεν εισαι αγγελος...που με τραβηξες απο την κολαση...