Η πληγές μου θηρίο που κοιμάται...

Αχτίδες λιακλαδας φώτισαν τον ουρανο της ψυχης μου...

Ας απολαυσω τη στιγμη μαζι με το μεσημεριανο μου φαγητο...

Η επουλωση θελει χρονο,αλλα νοιωθω τα πρωτα σημαδια της υγειας του μυαλου και της καρδιας...

Μπορει να χτυπησει κανονικα χωρις αυτο το βασανιστικι συρματόπλεγμα να την αγκυλωνει καθε φορα που φουσκώνει στον παλμό της..

Τι ωραίο αίσθημα η γαλήνη...