Κάνει τόσο κρύο εκεί έξω...το μυαλό δουλεύει φουλ και ετοιμάζεται για τη μεγάλη μάχη...όταν ξεκουράζεται,σερβίρει μεζεδάκια...

-Σκισμένες παρτιτούρες πεταμενες στο δρομο σα σκουπιδια...κατι πολύτιμο που υποβιβάστηκε απο την συμπεριφορα καποιου που ειναι η αξια του ειναι ισα με του πεζοδρομιου που εξοστρακισε τα φυλα γεματα νοτες...

-Αμεσως μετα σκεφτηκα...πως τα ζωα που αναλαμβανω στη δουλεια μου ειναι οι παλιοι συμμαθητες μου...εκεινοι που εκαιγαν βιβλια καποτε οταν τελειωναν τα σχολεια...

Εκεινοι τωρα εμαθαν να εκτιμουν υπερ του δεοντως την αξια της παιδειας,για λογους που ουτε κι οι ιδιοι ποτε καταλαβαν,και ενδιαφερονται για τις επιδοσεις των  παιδιων τους στο σχολειο και μονο για αυτες.

-Τεχνη,Επιστημη,Παιδεια ειναι ομορφα εφοδια...οχι απλα απαραιτητα...

Κανει τοσο κρυο...

Κρυος ο νους μου...ζεστη η καρδια μου...

Βλεπω το μετα...η στιγμη της δικης μου ελευθεριας πλησιαζει...

Ας τυπωσω στιγμες και ας τιςκρατησω σαν μουσικες νοτες πανω σε σελιδες που ποτε δεν θα εξοστρακισω σε πεζοδρομια!...