Στην άσφαλτο κουρσάρος...20 χρόνια!!

Τώρα πια δεν με ενθουσιάζει τόσο η οδήγηση όσο κάποτε!!

Οταν πηρα το διπλωμα στα χερια μου...ανυπομινουσα να γυρισω το κλειδί στη μίζα και ν ακουσω τον κινητήρα να βρυχάται χαχα

Τι να βρυχαται δηλαδη γατακι ηταν με 1 λιτρο κυβισμο και μολις 54 αλογα στο καπο ενος τογιοτα σταρλετ!!

Ξαφνικα οι δρομοι της Αθηνας εγιναν η πιστα οδηγησης μου και οι προορισμοι ολοι μια ανασα κοντα!!Απο Γλυφαδα Κηφησια κι απο Θησειο Καλαμακι!!

Απο το Βορρα μεχρι το Νοτο κι απο Ανατολη στην αγρια δυση!!

Απολαυση οι αλλαγες των ταχυτητων το παρκαρισμα οι στροφες ολα...

Και φυσικα οι αναμνησεις με τους παλιους μου φιλους και τα κοριτσια...

Πολλα αμαξια αλλαξα,πολλα τιμονια εστριψα η ισχυς καθε φορα ανεβαινε και η φιλοσοφια αλλαζε!!

Τωρα με τα 200 και αλογα ενος σιροκο σκιζω τους δρομους και γουσταρω!!

Οι οδηγοι ο δρομος και η ασφαλτος παραμενουν τα ιδια...

Ειδικα η ασφαλτος...

Ποτε ζεστη ποτε κρυα...ποτε στεγνη ποτε δακρυσμενη...

Θελει σεβασμο οπως και να εχει...