Από το 2003 με την παρέα από τα νότια..

την εποχή του χατζηγιάννη να τραγουδά το 'να σουν αλλοιως'

τοτε που η σειρα κων νου και ελενης με τις επαναληψεις της ειχε γινει Viral..

Τοτε που ημουν απλα ενας μικρος ενηλικας...

Εχουν περασει 15 χρονια!!!!

Το συνειδητοποιησα με πανικο και θλιψη σημερα το πρωι...ενω ο πονοκεφαλος απο το χθεσινο μεθυσι υποχωρησε...

Παλι διαπιστωσα πως περασαν τα χρονια επικινδυνα γρηγορα

Παλι επανασταστησε ο εαυτος μου που παρεμεινε χρονια παγωμενος σε μια ηλικια

Χρονια να αποφευγει τη ζωη και να ζει οταν οι ξενυχτηδες καταρρεουν και οι ανθρωποι της μερας δεν εχουν ακομη ξυπνησει

Σα βαμπιρ κλειδωμενος ολη μερα στο σπιτι να ξεπορτιζει μετα τις 1 τα μεσανυχτα και να κρυβεται παλι πριν ο ηλιος βγει

Να βρισκει παρηγορια στους αδειους δρομους μιας νυχτερινης πολης που τον εκανε να φανταζει ο βασιλιας της

Ολοι οι φιλοι και γνωστοι ειναι πλεον μπαμπαδες με παιδια

δεν ειναι μικροι

μεγαλωσαν μα εγω παρεμεινα παιδι

Αναγκαζω τον εαυτο μου να κανει πραγματα που θα εκανε ενας μεγαλος

Δε θελω κατα βαθος να βγω αποψε με την πανεμορφη κουκλα που θελει να με γνωρισει

οχι γιατι φοβαμαι.Αλλα γιατι δεν μου αρεσει η επικοινωνια μας.Ειναι λειψη.

Ενας διαλογος δυο προτασεων μεσω μηνυματων κανει μιση μερα να ολοκληρωθει.

Κουραστικο.

Χαθηκε η μαγεια.

Αν κατι με κραταει ακομη ειναι ενα πεισμα να κανω οτι καλυτερο μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου

Ρωτα με τι θελω με ολη μου την ψυχη να κανω σημερα...

Να βγω με τον κολλητο μου...αυτο θελω...

Παμε παρακατω.

Χθες το βραδυ οδηγησα με πολυ ασχημα αντανακλαστικα και υπο μεθη αρκετη αποσταση με τ αμαξι

Οταν εφτασα σπιτι ειπα

'ευχαριστω Θεε μου'

και συνειδητοποιησα πως δεν θα πρεπει να ειμαι τοσο αχαριστος

η ζωη δεν τελειωσε αλλα θα πρεπει να μαθω να απολαμβανω τις χαρες της

με εχουν απομονωσει στην δουλεια

'τα μαθες εσυ,τα ξερεις καλα,ασε και τους αλλους να τα μαθουν'

ενω δεν εκλεβα απο κανενα τιποτα

ισα ισα παραχωρουσα

η αδικια ειναι αβασταχτη

γι αυτο και εγω αποσυρθηκα πληρως και τους ειπα

'βγαλτε τα περα μονοι σας'

Απο τοτε ειμαι σαν ενα φαντασμα

Κανεις δεν με χρειαζεται,κανενας δε ρωταει τη γνωμη μου η δε ζηταει τη βοηθεια μου

ειναι σαν να ειμαι ενας αορατος ανθρωπος

Αλλη σκεψη..γιατι μου αρεσει να βλεπω Κων νου και Ελενης τοσο πολυ?

Γιατι καθε φορα που το κανω νοιωθω λες και βρισκομαι στο 1999 τοτε που ημουν ενας μικρος ενηλικας

Ξεφευγω απο το δραμα του τωρα

Καπως θα πρεπει να αλλαξει αυτο

Πρωινες σκεψεις συνειδητοποιησης