Το πηρε ο βοριας...

Και εγινε αγερας....

Τους στίχους αυτού του κομματιού σκέφτηκα όταν για λίγο αντίκρυσα τη φιγούρα της μητέρας μου.

Την έψαξα από μακριά στο πλήθος της πλαζ

Σκέφτηκα...

Για φαντάσου να πάθαινε κάτι

Και πόνεσα βαθειά

Αμέσως μετα σκεφτηκα τον πονο ενος αγαπημενου προσωπου που εχει αρρωστη μαμα...

Θα ηθελα να μπορουσε να γινει ενα θαυμα να γινει καλα η μαμα αυτη...

Θεε μου αν με ακους απο καπου και μου επιφυλασσεις καποια καλη τυχη...παρτην απο μενα και κανε την θαυμα για να γιανει αυτη η μητερα...

Εγω εχω μαθει να ζω και χωρις θαυματα...