Κοριτσάκι όμορφο με το μινάκι της.

Κάθεται και απολαμβάνει το πρωινό της δίπλα στον μπαμπα και απέναντι απο το μικρο της αδερφό και τη μαμά της.

Να ναι γύρω στα 15 με 16.

Φαίνεται παρθένος.

Ως του χρόνου κάποιος θα της πάρει αυτή της την ιδιότητα και θα ανοίξει τους ασκούς του αιόλου γι αυτην.

Μετά θα ακολουθήσουν κι άλλοι,μικρότερης αξίας αρσενικοί.

Για την ώρα χαζεύω την παιδική αφέλειά της και αναπολώ τη δική μου ανόητη εφηβεία.

Πόσο θα θελα να ημουν γυρω στα 17...

Πέρασα από εκεί...

Πάει πολύς καιρός.

Μια δευτερη ευκαιρία?

Για ποιό λόγο?

Πήρες μερίδα φιλαράκο μην παραπονιέσαι!

Πάντως αν ήμουν 17 και με το τωρινό μου θάρρος θα είχα τα κότσια να γίνω ο κατακτητής της...

Ο αλήτης με την καρδιά πρίγκηπα που ονειρεύεται.

Θα την έκλεβα από τους δικούς της 

Θα την πήγαινα βόλτα με το μηχανάκι στις λίμνες.Σε απομακρυσμένες παραλίες.

Θα χορεύαμε μπλουζάκια χωρίς να φοράμε τα...μπουζάκια μας!

Εκεί,σε μια νυχτερινή παραλία με το μουσικό επένδυμα της απομακρυσμενης μουσικής απο τα παραλιακά κλαμπ.

Κι ύστερα,θα κάναμε βουτιά στην ήρεμη νυχτερινή θάλασσα,να ταράξουμε τα νερα της...να έχουμε τα αστέρια μάρτυρες και το φεγγάρι συντροφιά...καθώς κάνουμε έρωτα...

Τι ευτυχία...!!

Προς το παρων ενοχλουμαι απο τους ηχους των πελατων του μαγαζιου ενω τρωνε τα κλαμπ σαντουιτς τους.

Το όνειρο θερινης ημερος τερμαρίστηκε από ριπές πραγματικότητας...πεζής,ρηχής,κουρασμένης.