Το πρωινό πηγαδάκι των συναδέλφων.

Στα όρθια όλοι σ ένα ψηλοτράπεζο.

Άβολα.

Εγω πηγα και καθησα μονος στους μπλε ανετους καναπεδες.

Κανεις δεν ακολουθησε την ιδεα μου.

Που να ξεβολεύονται.

Όχι δε θα ακολουθήσω το κοπάδι.

Μα τη δική μου ξεχωριστή πορεία όσο μοναχική κι αν είναι.

Κάποιες φορές θα ενοχλούσε τον εγωισμό μου που δεν έχω ακόλουθους ή συντρόφους στο ταξίδι μου.

Όμως αυτη ειναι η φυση μου.

Μοναχικός ταξιδευτής.

Δεν ακολουθώ κοπάδια.

Μα είμαι ανοιχτός αν κάποιος θα ήθελε να με συντροφεύσει.

Προς το παρων απλα νυσταζω πολυ για να ανησυχω για ολα αυτα.

Και πινω τον καφε μου.

Τα εχει αυτα η ζωη.

Οχι δεν απομονωνομαι.Επιλεγω δυναμικα αυτο που πιο πολυ γουσταρω.

Ανετους μπλε καναπεδες και οχι ορθοστασια και συνοστισμό.

Αν περιμενα απο τους αλλους...

Το μυαλό τους και μια λίρα