Η ετσι δειχνει τουλαχιστον...

Στο τελος μιας πολυ ωραιας προπονησης...

Κατα τη διαρκεια των πους απς της αεροποριας...

Το μεγαλο δαχτυλο μου γυρισε καθως δεχτηκε ολο μου το βαρος...

Μελανιασμενο και ακινητο...

Κριμα...ενας τραυματισμος σε παει πισω...

Αλλα ΔΕ ΣΕ ΣΤΑΜΑΤΑ!

Ειναι μεσα στο προγραμμα και αυτος!

Καθε μερα και καλυτερος κι αυτο μετραει!

Σημερα επισης εμαθα να αγαπαω...

Ειναι ενα απιστευτο συναισθημα..

Βαζεις τον εγωισμο σου σε δευτερη μοιρα!

Νοιαζεσαι περισσοτερο για τον αλλον παρα για τον εαυτο σου..τι παραξενο συναισθημα!

Η ζωη εχει απωλειες και διδαγματα!

Καθε μερα πιο σοφος...

Με τα λαθη και τα σωστα μου...υπερηφανος..

Κι ας ειμαι μονος σε ενα παγωμενο μερος και τραυματιας!